𝑵𝒊𝒈𝒉𝒕𝒎𝒂𝒓𝒆

24. Σαν πεταλούδα.

Ημέρα εικοστή δεύτερη.
Τετάρτη.

Άνοιξε τα μάτια της με δυσκολία αφού ο ήλιος δεν την άφηνε να δει καθαρά τριγύρω, έτσι έβαλε το χέρι της για προστασία και ανασηκώθηκε. Ο Τζέι ήταν δίπλα της και κοιμόταν ανενόχλητος.
Έτσι και μου πει ότι τον ενοχλεί το μηδαμινό φως που μπαίνει στο δωμάτιο θα τον δείρω.

Κοίταξε τριγύρω βλέποντας τα δέντρα, που κινούσε τα φύλλα τους ο αέρας και σηκώθηκε με την κουβέρτα της πηγαίνοντας κάτω από το δέντρο που είχε σκιά. Έπιασε το κουτί με τα μπισκότα από χτες και έτρωγε ενώ το βλέμμα της περιπλανιόταν στον Τζέι χαζεύοντας τον να κοιμάται κάτω από τον ήλιο. Χαμογέλασε κάπως αυθόρμητα στην σκέψη της χτεσινής του βραδιάς...

"Ει, δικό μου ήταν" παραπονέθηκε αφού ο Τζέι της πήρε το μπισκότο από το χέρι τρώγοντας το.
"Τσεκάρω να δω αν είναι ληγμένο" μουρμούρισε γελώντας και εκείνη πήρε άλλο ένα γελώντας.
"Θα βάλω μετά να δούμε μια ταινία..." μουρμούρισε κρατώντας την ανάσα του.
"Μοιάζεις σαν να θέλεις να πεις κάτι" ανέφερε εκείνη κι ο Τζέι χαμογέλασε.
"Θέλεις να κάνουμε μια συμφωνία;" τη ρώτησε και έτεινε το χέρι του προς εκείνη έτοιμο για να κάνουν μια υπόσχεση. Η Αντζέλικα έμπλεξε το δάχτυλο της με το δικό του και περίμενε να ακούσει.

"Εγώ θα είμαι δικός σου, σωματικά και ψυχικά, κι εσύ δική μου. Δεν θα πούμε ψέματα ο ένας στον άλλο, ποτέ. Ακόμα κι αν είναι κατάσταση ζωής ή θανάτου. Είμαστε εγώ κι εσύ σ' αυτό, δεν υπάρχει χώρος για τους άλλους. Είχες μια καλή μέρα, θέλω να το ξέρω, είχες μια κακή μέρα, θέλω επίσης να το ξέρω. Λέμε ό,τι μας απασχολεί ο ένας στον άλλο. Δεν θέλω να μάθω ότι είχες ένα πρόβλημα από τους άλλους, θέλω, εσύ αυτοπροσώπως, να μου το πεις πριν το μάθει κάποιος άλλος. Θέλω να με εμπιστευτείς με τη ζωή σου, για να ξέρω ότι μπορώ να σε εμπιστευτώ και με τη δική μου. Θέλω να με αφήσεις να σε φροντίσω ακόμα κι αν μπορείς μόνη σου. Είσαι μέσα σ' αυτό;" τη ρώτησε με τη φωνή του τόσο απαλή και ήρεμη στο τέλος. Εκείνη βούρκωσε μειδιώντας, από το πόσο ωραία ακούστηκαν όλα αυτά, και κυρίως που τα θέλει μαζί της.

"Πρέπει να ξέρεις ότι υπάρχουν στιγμές που καταρρέω και νύχτες με ατελείωτα δάκρυα. Πρέπει να ξέρεις για την κατεστραμμένη καρδιά μου και την ραγισμένη ψυχή μου. Να ξέρεις ότι ποτέ δεν κοιμάμαι απολύτως ήρεμα τη νύχτα και ότι μερικές φορές μιλάω στον ύπνο μου. Αν πρόκειται να γίνω δική σου κι εσύ δικός μου πρέπει να ξέρεις για την ανάγκη μου για την αγάπη σου, καθώς και τον συνεχή φόβο μου ότι θα σε χάσω, πάντα θα υπάρχει αυτός ο φόβος. Αν πρόκειται να βγαίνουμε και να αρχίσουμε αυτό που λένε σχέση, είναι μερικά πράγματα που πρέπει να ξέρεις για εμένα εκ των προτέρων..." μουρμούρισε κάπως τρομοκρατημένη και με το έναυσμα του συνέχισε.