𝑵𝒊𝒈𝒉𝒕𝒎𝒂𝒓𝒆

47. Τελείωσε στ' αλήθεια;

Ημέρα τριακοστή ένατη.
Κυριακή.

Σηκώθηκε από το κρεβάτι πηγαίνοντας στην πόρτα, άνοιξε στον Κάιλ και την Σελίν και ξανά πήγε στο κρεβάτι της. "Ξανά έβαλες θερμόμετρο;" την ρώτησε εκείνη και έβαλε το χέρι της στο μέτωπο της Αντζέλικα. "Είσαι κρύα" παραπονέθηκε και τραβήχτηκε πίσω. "Δεν είμαι εγώ κρύα, εσύ ψήνεσαι στον πυρετό" της είπε και της έδωσε το θερμόμετρο. "Πώς είναι;" ρώτησε ο Κάιλ την Σελίν. "Βράζει"

"Μήπως να την πάμε σ' έναν γιατρό;" είπε κι η Αντζέλικα γέλασε. "Δεν ψόφησα, μην κάνεις σαν να μην είμαι εδώ" μουρμούρισε προσπαθώντας να βολευτεί στο κρεβάτι. "Δεν ψόφησες αλλά είσαι ψόφια"
"Κάιλ... Δεν είσαι αστείος" ψέλλισε χωρίς καμία όρεξη και αφού γέλασε άνοιξε την κουρτίνα αφήνοντας το φως να μπει από το παράθυρο. "Κλείσε την γαμημένη κουρτίνα!" φώναξε εκείνη έχοντας κουκουλωθεί με την κουβέρτα μέχρι πάνω. "Βγες να πάρεις λίγο αέρα! Από το ένα κελί στο άλλο πας!" είπε δυνατά η Σελίν φανερά αναστατωμένη με την κατάσταση της.

"Και περνάω πολύ ωραία, αφήστε με ήσυχη στην ησυχία μου" ψέλλισε εκείνη βγάζοντας και το θερμόμετρο μένοντας κουκουλωμένη. "Μπράβο, χτες είχες σαράντα, σήμερα σαράντα δύο... Κάιλ!" τον φώναξε και βγήκε από το δωμάτιο πηγαίνοντας μέσα. Νιώθω κουρασμένη, το σώμα μου πονάει, το κεφάλι μου πονάει, τα μάτια μου έχουν την αίσθηση ότι είναι βαρύτερα και κρυώνω. "Εντάξει Αντζέλικα, άκου τι θα κάνουμε, θα πάμε στο νοσοκομείο" άκουσε την φωνή της Σελίν και κατέβασε την κουβέρτα κοιτώντας την. "Δεν πάω πουθενά" δήλωσε και η Σελίν την κοίταξε με ένα δολοφονικό βλέμμα.

"Πρέπει να σε δει γιατρός, δεν είναι φυσιολογικό να ανεβάζεις τόσο υψηλό πυρετό τρεις μέρες συνεχόμενα. Δεν τρως και πίνεις αντιπυρετικά, θα πάθει το στομάχι σου στο τέλος!" έλεγε ανήσυχη με τον Κάιλ δίπλα της. "Ήρθες για να μου πεις ήδη αυτά που ξέρω; τζάμπα κουράζεσαι. Φύγε, Σελίν, δεν θέλω να κάνεις την μαμά μου" της ζήτησε κι η Σελίν πήρε μια έκφραση ξαφνιασμού. "Να σε αφήσω εδώ; Για ποιο λόγο, για να δηλητηριάσεις τον εαυτό σου;" μουρμούρισε με σταυρωμένα τα χέρια. "Ναι, απλά φύγε. Άσε με εδώ μόνη με τον πυρετό μου, δεν θέλω να φάω, δεν θέλω να πιώ, δεν θέλω να κάνω τίποτα, μπορώ;" φώναξε νευρικά κι η Σελίν έκλεισε την κουρτίνα ξανά φτιάχνοντας την κουβέρτα πάνω της.

"Προσπαθείς να αυτοκτονήσεις; Τουλάχιστον πες μου για να μην το μάθω στην κηδεία σου" ψέλλισε και έφυγε από το δωμάτιο. "Σελίν;" την ακολούθησε ο Κάιλ που προσπαθούσε να κρατήσει ουδέτερη στάση. "Δεν θέλει τη βοήθειά μας, δεν είναι μωρό για να πάρουμε το χέρι της και να την πάμε στο γιατρό, είναι ένα γαμημένο ενήλικο κορίτσι. Αν θέλει να αυτοκτονήσει είναι δική της απόφαση και δεν μπορώ να την βοηθήσω. Φεύγω!" οι φωνές της ακούστηκαν μέχρι το δωμάτιο της Αντζέλικα κι εκείνη κουκουλώθηκε ξανά.