Ημέρα τριακοστή δεύτερη.
Κυριακή.
Ξύπνησε στο κρεβάτι της και όλα ήταν μια χαρά αυτό το πρώτο λεπτό που ήταν ξύπνια. Ύστερα γύρισε πλευρό και μόρφασε αφού πόνεσε όλο της το σώμα σαν να είχε να κινηθεί μήνες. Έμεινε ακίνητη και μετά από μερικές ανάσες σηκώθηκε καθιστή. Ο Τζέι καθόταν στο γραφείο έχοντας το λαπτοπ μπροστά του και σημείωνε σ' ένα τετράδιο.
"Μμ." μούγκρισε κι εκείνη τότε παρατήρησε τα ακουστικά στα αυτιά του.
Έψαχνε το κινητό της στο κομοδίνο όμως δεν ήταν εκεί. Σηκώθηκε και ευτυχώς για εκείνη δεν ζαλιζόταν, είχε μόνο ελαφρύ πονοκέφαλο, τότε παρατήρησε ότι ήταν σκοτεινά έξω και προβληματίστηκε. Πλησίασε τον Τζέι από το πλάι βλέποντας την ώρα στο λαπτοπ και έπαθε σοκ, εκείνος φάνηκε να τρόμαξε αφού δεν την είχε δει κι ύστερα έβγαλε το ένα ακουστικό του.
"Καλά ξυπνητούρια" της είπε κρατώντας τον χαμηλό τόνο της φωνής του.
Εκείνη έκατσε στα πόδια του και έκρυψε το κεφάλι της στον λαιμό του, μια κίνηση που συχνά κάνουν τα μωρά, κι εκείνη είναι ένα μεγάλο μωρό. Ο Τζέι την κρατούσε με το ένα του χέρι όσο έγραφε με το άλλο.
"Γιατί δεν με ξύπνησες;" τον ρώτησε και γέλασε.
"Ήσουν πιο ψόφια κι από ζόμπι" μουρμούρισε και εκείνη έπιασε το κινητό της που το είδε πάνω στο γραφείο ενώ φάνηκε να βολεύτηκε πάνω στον Τζέι αφού έκανε κι εκείνος την δουλειά του ήσυχα.
«Ρε τι ήταν το χθεσινό; ήταν το καλύτερο μεθύσι που έχω κάνει, έχω μελάνια μέχρι και στα δάχτυλα μου, πώς έγινε αυτό;»
«Πέρασα απίστευτα, νομίζω χρειαζόμασταν αυτήν την έκρηξη τρέλας»
«Κοιμάμαι δεν ξέρω κι εγώ πόσες ώρες και νυστάζω ακόμα δηλαδή ήμαρτον»
«Ωστόσο ο Ντέιβ γύρισε και μετά μας έβαλαν για ύπνο, αν δεν είχε έρθει ρε τι θα κάναμε;... Τρομάζω, ικανές μας έχω να εξαφανιζόμασταν»
Διάβασε τα μηνύματα από την Σελίν και κράταγε τα γέλια της.
Εδώ δεν μπορούσαμε να σταθούμε όχι να εξαφανιστούμε.
"Σε πονάει το κεφάλι σου;" την ρώτησε ο Τζέι και μούγκρισε αρνητικά.
«Εγώ μόλις ξύπνησα. Πονάω παντού σαν να με πάτησε τρένο. Δεν έχω δει για μελανιές ακόμα αλλά φαντάζομαι»
«Πού θα πήγαινες μωρή; δεν μπορούσες να σταθείς όρθια, μπουσουλώντας δεν θα πήγαινες και πολύ μακριά»
«Αλλά ναι ήταν πολύ ωραίο, τέτοιο γέλιο δεν το έχω ξανά ρίξει. Να το ξανακάνουμε, σε κάνα δίμηνο...» της απάντησε και άφησε το κινητό της.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝑵𝒊𝒈𝒉𝒕𝒎𝒂𝒓𝒆
Romantizm"Άσε με!" απαίτησε προσπαθώντας να απελευθερώσει το χέρι της όμως ο Τζέι την αγνόησε συνεχίζοντας να την τραβολογάει. Γλίστρησε το χέρι της και κατάφερε να το τραβήξει σταματώντας πίσω του κι εκείνος σταμάτησε επίσης αφήνοντας την πίσω του. "Σε μισ...
