𝑵𝒊𝒈𝒉𝒕𝒎𝒂𝒓𝒆

9. Ώστε σου αρέσω.

Ημέρα δέκατη.
Παρασκευή.

Είχε φτάσει μεσημέρι όταν σηκώθηκε η Αντζέλικα, έκανε το μπάνιο της και ύστερα πήγε στην μια ώρα μαθήματος που ήταν προγραμματισμένη για εκείνη την ημέρα. Ήταν κατά την διάρκεια του μαθήματος όταν συνειδητοποίησε ότι δεν είχε εικόνα από την προηγούμενη βραδιά. Τρομαγμένη η Αντζέλικα κόλλησε να κοιτάει τον πίνακα με τους αριθμούς προσπαθώντας να θυμηθεί όμως άρχισε να πανικοβάλλεται όταν η μνήμη της σταματούσε στην αρχή της βάρδιας. Χαμένη μάζεψε τα πράγματά της και έφυγε στην μέση του μαθήματος πηγαίνοντας πίσω στον κοιτώνα της.

Ο Τζέι έλειπε απ' όταν εκείνη ξύπνησε έτσι υπήρχε ησυχία στο δωμάτιο. Η Αντζέλικα πήρε τηλέφωνο τον Μπράντον όμως δεν το σήκωνε αφού λογικά θα κοιμόταν. Εκείνη βέβαια επέμεινε μέχρι να το απαντήσει.
Δεν πίνω ποτέ τόσο στην δουλειά ώστε να μην θυμάμαι τίποτα την επόμενη μέρα.
Το έκλεισε ταραγμένη και καθόταν στο κρεβάτι της σκεπτόμενη την χτεσινή βραδιά προσπαθώντας να ανακαλέσει τα γεγονότα. Ύστερα την κάλεσε ο Μπράντον και εκείνη το απάντησε αμέσως.

'"Τι θες ρε;"' είπε με την φωνή του βαριά και πνιχτή, καθιστώντας το ολοφάνερο πως κοιμόταν.

'"Συγγνώμη που σε ξύπνησα. Αλλά συμβαίνει κάτι που με τρομάζει"'

'"Δηλαδή; είδες την πιπιλιά;"' είπε γελώντας και η Αντζέλικα κρατώντας την ανάσα της σηκώθηκε φρικαρισμένη πηγαίνοντας στην τουαλέτα. Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη, δεν είχε κανένα σημάδι στον λαιμό της, όμως όταν τράβηξε το χείλος της μπλούζας της είδε μια αρκετά μεγάλη μελανιά στα κόκαλα του αριστερού της ώμου και οριακά βούρκωσε από ανατριχίλα και αηδία.

'"Είσαι εκεί;"' άκουσε την φωνή του Μπράντον και ξανά έβαλε το τηλέφωνο στο αυτί της έτοιμη να βάλει τα κλάματα.

'"Δεν θυμάμαι τι συνέβη χτες, δεν θυμάμαι πώς βρέθηκα να κοιμάμαι στο κρεβάτι μου με τις πιτζάμες μου και όλα να φαίνονται τόσο φυσιολογικά και έχω φρικάρει"' ομολόγησε και ο Μπράντον αναστέναξε.

'"Δεν είναι εκεί ο συγκάτοικος για να σου εξηγήσει;"' ανέφερε και εκείνη την στιγμή άνοιξε η πόρτα μπαίνοντας μέσα ο Τζέι. Η Αντζέλικα τρόμαξε τόσο που της έπεσε το κινητό στον νιπτήρα. Το έπιασε και έκλεισε τον Μπράντον βιαστικά φτιάχνοντας την μπλούζα της, σκούπισε τα μάτια της και βγήκε έξω από την τουαλέτα.

"Γεια σου" την χαιρέτησε είπε εντελώς φυσιολογικά κι εκείνη ένευσε πηγαίνοντας προς το κρεβάτι της πιάνοντας την τσάντα της.
"Είσαι καλά;" τη ρώτησε και τον παρατηρούσε που καθώς έψαχνε ρούχα από την ντουλάπα του είχε στερέωσε το κεφάλι του στον τοίχο.
"Ναι, εσύ;" τον ρώτησε έτοιμη να φύγει.
"Έχω υπάρξει και καλύτερα" της απάντησε μυστήριος και η Αντζέλικα ύστερα έφυγε.