𝑵𝒊𝒈𝒉𝒕𝒎𝒂𝒓𝒆

30. Παραμύθι.

Ημέρα εικοστή πέμπτη.
Σάββατο.

Την επόμενη μέρα, ο Τζέι είχε δουλειά στο συνεργείο μέχρι και το μεσημέρι κι η Αντζέλικα διάβαζε απ' όταν ξύπνησε. Το βράδυ μάζεψαν μερικά πράγματα και πήγαν στο σπίτι του Τζέι. Μόλις έφτασαν και εκείνη είδε την τεράστια μπανιέρα, τα παράτησε όλα και μπήκε μέσα γεμίζοντας την μέχρι απάνω με νερό και σαπουνάδα... Είχε βολευτεί στην μπανιέρα σχεδόν έτοιμη να κοιμηθεί και τότε χτύπησε η πόρτα.

"Είσαι καλά;" τη ρώτησε ο Τζέι κι εκείνη χαμογελώντας ύπουλα δεν του απάνταγε μέχρι που εκείνος μπήκε μέσα ανήσυχος. Εκείνη χαμογελούσε παίζοντας με την σαπουνάδα κοιτώντας τον να στέκεται στην πόρτα με σταυρωμένα τα χέρια.
"Βολεύτηκες;" τη ρώτησε πλησιάζοντας. Έκατσε στο πάτωμα δίπλα στην μπανιέρα, κι η Αντζέλικα χαμογελούσε χαλαρή.

"Δεν νομίζω να βγω από εδώ μέχρι να φύγουμε" μουρμούρισε γελώντας.
"Μείνε όσο θες" της είπε ρίχνοντας την ματιά του στο δέρμα της κι εκείνη γύρισε μπρούμυτα το σώμα της στηρίζοντας το κεφάλι στα χέρια της ώστε να τον κοιτάει ευθέως.
"Τι έχεις; είσαι κάπως..." ανέφερε αλλά εκείνος μόρφασε κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του.

"Θα σε βρέξω αν δεν μου πεις" τον απείλησε και εκείνος γελώντας έβγαλε την μπλούζα του αφήνοντας την πιο πέρα για να μη βραχεί.
"Μπορείς να με βρέξεις ελεύθερα τώρα" μουρμούρισε κι η Αντζέλικα μπορούσε να δει στο βλέμμα του ότι δεν ήταν καλά γι' αυτό επέμεινε να μάθει τι τον προβλημάτιζε.

"Είσαι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί. Απλά, δεν θέλω να σε χάσω" ψέλλισε ανήσυχος. Εκείνη τον κοιτούσε ανακουφισμένη αφού πίστευε ήταν κάτι πιο σοβαρό.
"Γιατί τέτοια μελαγχολία; είμαι εδώ, είμαι ακριβώς εδώ" ψέλλισε χαϊδεύοντας τα δάχτυλα του κι εκείνος τα παγίδευσε ανάμεσα στα δικά του.

"Για πόσο;" τη ρώτησε αφήνοντας την κάπως άφωνη.
"Τζέι, είσαι ένα εντελώς νέο κεφάλαιο για μένα, ένα κεφάλαιο γεμάτο μυστήριο, περιπέτεια, αγκαλιές και φιλιά. Δεν θα κάνω πίσω, όχι αν δεν το κάνεις εσύ. Όσο είμαστε μαζί, νομίζω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, είναι αδύνατον για μας να ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει, βέβαια πιστεύω ότι εν μέρει εξαρτάται από εμάς. Δεν είμαι ειδική σε αυτά τα θέματα, αλλά πιστεύω πως θα είμαστε εντάξει" του απάντησε σίγουρη για τα όσα είπε.

Το ήρεμο χαμόγελο του την βεβαίωσε πως είπε τα σωστά πράγματα. Τότε έβαλε το βρεγμένο χέρι της στον λαιμό του αφήνοντας σταγόνες πάνω στο δέρμα του. Ο Τζέι δάγκωσε το κάτω χείλος του και γέλασε κοιτώντας τα λαμπερά μάτια της.
"Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό" είπε με χαμηλότερο τόνο στη φωνή του, πιο ήρεμο, σχεδόν απειλητικό. Η Αντζέλικα γέλασε και συνέχισε να σέρνει τα δάχτυλα της στον λαιμό του απαλά, ο Τζέι πλησίασε πιο κοντά της. Δεν μπορούσε να κρύψει πόσο του άρεσε αυτό που έκανε παίρνοντας λίγο τον έλεγχο στα χέρια της.