Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğu...
Bu bölümde sonraki bölümde benim için çokça özel bir yere geçti bile. O yüzden bol bol yorum yapmanızı, beğenmenizi istiyorum.
Okunma sayısının çeyreği bile gelmiyor ve çokça üzücü bir durum 🥺
Daha fazla uzatmadan ufaktan bölüme geçelim o zaman. Hepinize keyifli okumalar 🧡✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Senin aşktan yana nasibin varsa; dokunsan da yanacaksın dokunmasan da. İyi bil ki; bazıları hasrette yanar, bazıları vuslatta."
Hz. Mevlâna
🕊️🕊️🕊️
"Meva." dedim Feride'ye dönerek tanıttığım anlarda. Mavi gözleri kahvelerime ulaştığında da göğüs kafesime sıkışıp kalan ilk kuşu o an kavuşturdum özgürlüğüne. "Kızım..."
"Her insan özünde kötüdür." derdi babaannem. "Kimsenin güler yüzüne, ettiği iki çift kelama inanmak lazım. Bunu da yapar mı diye sormamak gerekir."
Belki de benim yaptığım en büyük hata buydu. Herkesi aynı güvenle, aynı inançla sevmekti. Daha en başında babamın yaptığı o ahlaksızlığın bir hatadan çok öte olduğunu fark edip Kadir'den gizlememekti. Annemin mektubunu silahım sayıp hayatlarımızı kararmamak.
Fakat benim hikayem hatalarımla var olmuştu.
Bu yüzden insanı en çok kemiren duygunun şüphesiz ki pişmanlık olduğunu çok iyi bilirdim ben. İnsanın omuzların yük olduğunu, günden güne ağırlaştığını çok iyi bilirdim. Feride'nin dakikalar öncesinde ettiği sözler bir pişmanlık da eklemişti yüreğime.
Keşke... Keşke annemin o mektubunu silahım bilip hayatlarımızı kana bulamasaydım.
Şimdi de o hatalardan dönmek istediğim, annem bana bunu nasıl yaptı diye ağlayıp sızlamadığım bir andı. Meva'yı ailesiyle tanıştırmak için ilk adımı attığım bir andı.
"Ne?!" Feride'nin dudaklarının arasında belli belirsiz bir nida dökülürken Meva'da olan bakışları bana döndü. "Neyin?"
Derince bir nefes içime çekerken beceremesem de gülümseyemeye çalıştım. "Kızım." dedim netlikle.
