Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğu...
Mahpare'nin her girişinde olduğu gibi herkese yeniden merhabalarrr agshjsk
Nasılsınız ballarım? Ben sizin ilginizle, sevginizle çok daha iyiyim 🧡
Çok uzatmadan bölüme geçelim istiyorum bugün. Kendi adıma yazarken fazlasıyla heyecanlandığım, sevdiğim bir bölüm oldu. Umuyorum ki siz de beğenirsinizz🙏
Duyurular, alıntılar, soru-cevap gibi yaptığımız etkinlikler için sosyal medya hesaplarımda aktif olmaya çalışıyorum. Tüm bunların dışında sadece sohbet etmek isteyenleri bile beklerim 🧡✨
Köşedeki küçük yıldızımıza basıp satır arası yorumlar yapmayı unutmayalım olur mu?
Keyifli okumalar!🧡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gelecekse beklenen, beklemek güzeldir.
Özleyecekse özlenen, özlemek güzeldir.
Ve sevecekse sevilen; o hayat her şeye bedeldir..."
Özdemir Asaf
Geçmiş 🕊
Bu dünyadaki en güzel his birinin sana bakarken içinin gittiğini, sonsuz bir aitliğin esiri olduğunu görmekti. Bu dünyadaki en güzel his birinin sana aynı sonsuz istekle yüreğini vermesi, asla kıyamamasıydı.
Birçok konunun aksine ben bu hissi tadacak kadar şanslı bir insandım. Kadir, bana bu dünyada bir ömre bedel dediğim yıllar yaşatmıştı.
Onu hak etmeyen bendim.
Onu kahreden, mahveden bendim. Bu, üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin, ben var olayım ya da olmayayım değişmeyecekti. Ben onun gözlerinin içine bakamayacaktım. Bakmaya yüzüm olmayacaktı. Baktığım anda karanlığa bürüneceğimi biliyordum çünkü. Işığımın sönmemesi için, kardeşimin o son şansı için benim onun gözlerine bakmamam gerekiyordu.
Bir uçurumun kenarındaydım şimdi. Her şeyin çözüm bulabileceği, uçsuz bucaksız bir uçurumun kenarında.
Rüzgar tenimi okşuyordu büyük bir istekle. Günlerdir uykusuzlukla cebelleşen gözlerim yanıyor, dizlerim tüm isteksizliğine rağmen beni ayakta tutmak için mücadele ediyordu.
"Az kaldı..." diye fısıldadım içeride gömülen benliğimin o son kırıntılarına. "Az kaldı dayan."
Bugün Ebru'nun kanının hayatıma bulaştığı, benim Soykanları mahvettiğim, Kadir'in yüreğinde kabuk bağlanmayacak o yarayı açtığımın beşinci günüydü. Katil oluşumun beşinci günüydü.
