Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğu...
O kadar uzun bir ara verdik kii buraya uğrayan herkes aynı özlemle biliyorumn 🥹
Bu arada sizler nasılsınız bebişler? Nasıl gidiyor ? 🧡
Bende ufak bir ara ile ailemin yanına, memleketime geldim. Azıcık enerji depoladım ve hemen size koştum🧡
Sizde satır arası yorumlar yapmayı, küçük yıldıza basmayı unutmayın 😍
Hepinizi kocaman öpüyorum. Keyifli okumalar!
"Yaraları insanın kimliğidir. Hikayesini anlatırlar...."
Pierce Brown
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Soluklanmak böyle olur..." dedim nefesimin el verdiği ölçüde. Dudakları bu sefer memnuniyetle kıvrılırken kısa, içten bir gülüş sundu bana. Başımı döndürdü. "Umarım öğretebilmişimdir."
Bu andan aldığı hazzı gizleme gereği duymazken kuruyan dudaklarını ıslattı işkence eder gibi. Cık diye bir ses çıkardı. Ardından elleriyle kalçalarımı kavrayıp bir kez daha kendine doğru çekti ve dudaklarıma doğru konuştu. "Bence biraz daha öğretmelisin. Sanırım ben biraz zor anlayan bir öğrenciyim..."
Bu sefer benim dudaklarım kıvrılırken keyifli hatta belki de cilveli sayılabilecek bir hareketle "Hay hay..." dedim bu gecenin uzun olacağını anlarken. "Memnuniyetle!"
🕊️🕊️
Özlem ve arzunun arasında sıkışıp kalmak nasıl bir şey diye sorsalar muhtemelen Kadirle bir kez daha buluşmak, birleşmek üzere olduğum bu anı gösterirdim. Kontrol edemediğim bir duygunun esiri olmuştum. Her kaçışımız, dönüp dolaşıp birbirimizde son buluyordu ve bu her seferinde daha da katlıyordu aramızdaki tutkuyu.
Doyamıyorduk sanki.
Eksilttiğimiz yılları tamamlayamıyor, bedenlerimizi bir türlü tatmin edemiyorduk. Hep daha fazlasına ihtiyaç duyuyor, hep daha fazlasına muhtaç kalıyorduk. Tenlerimizin birbirine değişi, deli gibi birbirimizi sevişlerimiz yetmiyordu. Yettiremiyorduk.
"Mihre..." Sesi etkileyici bir melodiyi andırırken elleri bir kez daha bedenime ulaştı. Az evvelki konuşmamıza taş atarcasına "Sanırım sen benim tanıştığım en güzel öğretmensin..." Dudaklarındaki kıvrım, gözlerine dek yansıyan o ışıltıyla bakışlarını üzerimde gezdirdi. "En güzel, en özel, en büyüleyici..."
Ne yapması gerektiğini çok iyi biliyordu Kadir. Yalnızca bakışları ve dokunuşlarıyla değil, sözleriyle de yapıyordu şovunu. Her seferinde büyük bir başarıyla bedenimin hâkimi olmayı başarıyor, ipleri eline almakta hiç zorlanmıyordu.
