Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğu...
Sizi çok çok özledim ben. Buraya gelmeyi, heyecanla satır arası yorumlarınızı okumayı... Sizde durumlar nasıl? Beni, Kadir, Mihre'yii ve ennn önemlisi Meva'yı özlediniz mi?
Zor bir süreçten geçtim ve hiç olacağını ummasam da en sonunda aranızdayım. Umarım sizi için de her şey yolundadır 🧡
Fazla uzatmadan bölüme geçeceğim. Fakat zorlukla gelen bu bölümün ardından sizi hissetmeye daha çok ihtiyacım olduğunu bilin olur mu? Satır arası yorumlarınızı ekstra bekliyorum bu yüzden. ✨
Hepinizi kocaman öpüyorum. Keyifli okumalar!
"Dermân aradım derdime, derdim bana dermân imiş..."
Niyazi-i Mısri
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En sonunda küçük bir inilti dudaklarının arasından dökülürken geri çekilen ben oldum. "Başlayalım mı Kadir?" Dedim nefesim dudaklarına çarparken. Uzanıp baskılı bir öpücük daha kondurdum. "Yeniden, en başından..."
🕊️🕊️🕊️
Uzun süren bir bekleyişin ardından gelen hasretin vuslata ermemesinin imkânı yoktu. Çünkü her ayrılık, bir hayali getirirdi peşinden. Her hayal ise hasretle kavruldukça büyür, zamana yayılır, en sonunda vuslatına ererdi.
Benim hayalim hasretine kavuşmuştu.
Benim hasretim vuslatına ermişti.
Ne olacağının, nasıl olacağının hiçbir önemi yoktu. Gecenin bir vakti bir kabustan bana kalan o korkuyla uyandığımda düşüneceğim, dert edeceğim ne kadar şey varsa ötelemiştim ardıma. Bir o kalsın istemiştim. Bir o kalsın, bir ben kalayım istemiştim. Bir biz kalalım...
"Yeniden..." Kadir'in dudaklarının arasından bir fısıltı döküldüğünü duyduğumda zihnimdeki o karmaşadan kurtulmak yalnızca saniyelerimi almıştı. "Yeniden, en başından."
Bunu bir cevap olmadan, kendi kendine söyler gibi tekrar etti. Sanki bunu benden duyduğuna, çok değil yalnızca dakikalar önce bir hayalden ibaret olduğuna emin olamıyordu. Soluk soluğa kalmış hali, sürekli dudaklarıma değen gözlerinin ne denli zorlayıcı olduğunu bilmeden de öylece saniyeleri deviriyordu karşımda.
"Kadir..."
Adı bir kez daha dudaklarımın arasından dökülsün istedim ve o kısa süreli sessizliğini bahane ettim. Zorlukla yutkunurken bedenimdeki o karıncalanmayı da görmezden geldim aslında. Bir düşüncenin, daha doğrusu binlerce soruyu gölgesinde bırakan cümlelerimin etkisinden çıkmasını bekledim.
