Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğu...
Bugün çokça önemli bir bölümle sizinleyim. Öyle ki satır arası yorumlarınızı, yorumlarınızı ekstra bekliyorum ballarım 🌸
Turuncu kalplerinizi de buraya alayım🧡
Duyuruları, alıntıları ve geriii kalan her şeye sosyal medya hesaplarımı takip ederek ulaşabilirsiniz 💋
Hepinize keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yüreği soğuyanın savaşı biter.
Sezai Karakoç
🕊️
"Neden?" dedim ihanetin damağımda bıraktığı o acı tatla. "Neden adamlarını öldürdün? Neden evimi yaktın? Ve..." Sesim de yüreğim de titredi. "Bunu bana neden yaptın Özgür?"
Ölümle eş değer tutulan acılardan biri hiç şüphesiz ki ihanetti. Gölgesinin bile keskinliğiyle acıya sebep olduğu, sana yaşadığın anı sorgulatan ihanetti.
Ve ben defalarca bununla sınanmıştım.
En önce babamla. Sonra bıraktığı tek bir mektuba onlarca yalan sığdıran annemle. Günahımın ortağı sanıp minnet duyduğum Serhatla. Ve şimdi ise Özgürle.
Ben bu sefer son dedikçe her seferinde aynı yerden kanamaya devam etmiştim. Güvenmek için direndikçe güvenmemem gerektiği her seferinde bir tokat gibi çarpmıştı yüzüme. Fakat en canını yakan kim diye sorsalar hiç şüphesiz Özgür'ü gösterirdim.
Anneme rağmen. Annemle birlikte yanan tüm hayatıma rağmen.
Özgür bu hayatta beni koşulsuz sevdiğini düşündüğüm, sadakat duygusunu her seferinde hissettiğim en yakınımdı belki de. Çocukluğumdan kalan, benden gitmeyendi.
Nasıl yapmıştı bunu bana?
"Mihre..."
Zorlukla çıkan sesi, titreyen göz bebekleri ile bakarken gözüme dolan tüm yaşların yüreğimle birlikte kuruduğunu hissettim.
"Ben..." dedi bir kez daha kesik kesik. "Mihre ben..."
Eğer bir an olsun sesi titremeseydi, bir an olsun netlikle bakabilseydi gözlerime tüm aptallığımla ona inanmak için direndim. Şiddetle atan kalbime, öfkenin arşınlandığı bedenime rağmen.
"Bunu nasıl yapabildin?" dedim öfkeden zangır zangır titreyen bedenimle. Gözlerine baktım doğrudan. "Bana bu ihaneti nasıl reva görebildin?"
