Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğu...
Mâhpare'nin finalinin ardından bundan sonrasında Nale'deyiz. Bölümler bir aksilik olmadığı sürece on günde bir gelecek.
Bir sonraki bölümümüz 19 Ocakta yani 🧡
Özellikle ilk bölümler olduğu için oylarınız ve yorumlarınız benim için çookça önemli. Bunu göz arda etmeyeceğinizi umuyorum 🙏
Hepinizi kocaman öpüyorum keyifli okumalar 🧡
Duyurular ve alıntılar:
İnstagram: msevdaas Twitter: hikayecinsan - M. sevda
Şeb-i Hicran: Ayrılıkla geçirilen gece.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Üzülme" der Mevlâna. "Kaybettiğin her şey başka bir surette bir gün mutlaka geri döner..."
️
Hayatımı cesur biri olduğuma inanmakla geçirmiştim. Babamdan esirgemediğim tavrım, Fırtına'ya rağmen yüreğinden iki adım öteye gidemediğim adam ve karşı koymaktan geri durmadığım annem bana hep cesur olduğumu düşündürmüştü.
Fakat cesur biri kızgınlığına yenilip elini kana bular mıydı? Bulamazdı. Bulamamalıydı.
Oysa ben Kabil'in soyundan geldiğimi kanıtlarcasına bir cana kıymıştım. İçinde başka bir cana hayat veren bir cana hem de.
"Mihre?"
Benim gibi bir korkağa yaraşır bir şey yaptım ve sadece öylece durdum. Titreyen bedenimi kontrol edemeden, gözlerimi Ebru'nun kana bulanan bedeninden ayıramadan, kesilen nefesimle öylece durdum. Belki de bu anın gerçekliğine inanmamaktı niyetim. Yok etmek değil yok olmaktı.
Avuç içlerimi ağrıtacak şiddette tuttuğum silah titreyen elimle birlikte öylece sağ yanıma düşerken kahvelerim keskin bir yoğunluğa bulanmıştı. Ona baktığı her an aynı keskinlikle yanmıştı.
Özgür ise omzuma çarpacak bir şiddette Ebru'ya doğru ilerledi. Dizlerini acıtacak bir hareketle yanına çökerken iki parmağını boynuna yerleştirdi. Orada hissedeceğini en ufak bir hareketlenme için bütün ömrümü verebileceğim dakikalarda "Hayır..." dedi beni ne hale getirdiğini bilmeden. Ardından da hızla kafasını dayadı yüzüne soluklarını hissetme ümidiyle. Ben titreyen bedenimi kontrol edemediğim dakikalarda o az evvelkinin aksine sakin bir hareketle kalktı.
Tek bir bakışı yetti benim dünyamın yıkılmasına. Tek bir titrek nefesi yetti benim ciğerlerimin sökülmesine.
