"Haramsın, yasaksın ama yaratılmışsın."
"Konuşma diyorsam konuşmayacaksın, dur diyorsam duracaksın. Tek bir kelimemi bile emir sayacaksın."
Diye bağırdı öfkeyle elindeki viski dolu bardak taşıp parmaklarının arasında süzülürken. "Yarattığım yalanda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Royal Delux, Bad
4. ZİYARETÇİ
(I)
Mersin'deki evimizin arka bahçesindeydim, mevsimlerden bahardı. Meyve veren ağaçların hepsi çiçek açmıştı, güneş tam tepedeydi ama yakmıyordu tenimi. Elimdeki misketleri yere yerleştirdiğimde kulaklarımı tırmalayan bir çığlık işittim, korkudan olduğum yerde kalakaldım.
Küçücük bedenim korkuyla titriyordu olduğu yerde, bir süre hareket edemedim sadece bekledim. İkinci bir çığlık koptuğunda yerimden sıçradım ve ön bahçeye doğru koşmaya başladım, annem bahçe kapısının hemen önünde yere eğilmiş ağlıyordu.
Dizlerinin üzerindeydi, hıçkırıkları boğazından taşıyordu ve gençti, şarkı mırıldanarak Göksel'le bana yemek hazırladığı zamanlardaki halindeydi. Eski bir anıya sıkışmış olmalıyım diye düşündüm.
Annemin yanına gitmek için adımladığımda başını kaldırdı ve yanaklarına taşan göz yaşlarının ardından bana evi işaret etti. İki katlı müstakil evimize baktım, içimi ürperten soğuk havası hiçbir zaman unutturamazdı kendini.
Evin açık kapısına doğru yürümeye başladım, adımlarım geri geri gidiyordu oysaki. Zihnime telkinde bulunmazsam eğer başaramayacağımı anladım bu yüzden en yüksek sesimle bağırmaya başladım, artık küçük bir çocuk değilsin... Artık çaresiz değilsin...
Evden içeri girdiğimde çığlıklarım zihnimde dalgalanmaya devam ediyordu, art arda, hiç durmadan.
Tüm ev alevlerin içerisinde yanıyor gibiydi, o soğuk hava artık cehenneme açılan bir kapıyı andırıyordu. Adımlarımla beraber alevler büyüdü, evin her yerine yayılmaya başladı.
Bir inilti duydum, derinden ve cılız, Göksel...
Sesin geldiği yere doğru yürümeye başladım, mutfağın hemen yanındaki tahta kapıya doğru. Bodrumdan geliyordu ağlama sesi, Göksel beni orada bekliyordu. Elim kapının kulpundayken art arda nefes aldım, kalbim yerinden fırlayacak gibiydi, artık acım dayanılmazdı.
