"Haramsın, yasaksın ama yaratılmışsın."
"Konuşma diyorsam konuşmayacaksın, dur diyorsam duracaksın. Tek bir kelimemi bile emir sayacaksın."
Diye bağırdı öfkeyle elindeki viski dolu bardak taşıp parmaklarının arasında süzülürken. "Yarattığım yalanda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hypnogaja, Here Comes The Rain Again
2.KRİZ
(I)
Cüneyt'in elime tutuşturduğu anahtara baktım, barın hemen önünde duruyordum. Tentenin üzerine düşen yağmur damlalarının bir kısmı sıçrayıp uzun siyah saçlarımın ucuna tutunuyordu. Otobüs durağından bara yürüme mesafesi on dakika kadardı, bu yoğunluktaki bir sağanak yağış için bu sucuk gibi olmak için yeterli bir süreydi.
Anahtarı deliğe yerleştirdiğimde daha çevirmeye fırsat bulamadan cebimdeki telefon titremeye başladı, Cüneyt bara gelecek malların faturasını deftere geçirmemi istemişti işlerin tıkırında gittiğinden emin olmak istiyordu. Bugün bar bana emanetti, Cüneyt şehir dışındaki kızını ziyarete gitmişti, telefonda pek bir şey söylemese de ailevi bir mesele olduğunun birkaç kez altını çizmekten kendini alıkoymadı.
Elimi telefona attığımda ekrandaki 'Mina' yazısını gördüm, onunla konuşmuştuk yarım saat kadar önceydi Panelin ilk oturumunun başlamasına bir saatten fazla vardı ama açık büfe yemekleri için insanlar önceden toplanmaya başlıyordu.
Telefonu açıp kulağıma götürmeden önce iki kez alo diye mırıldandığını duydum ama ses Mina'ya ait değildi, daha kalın ve güçlü bir sesti. Dicle...
"Alo?" dediğimde derin bir iç çektiğini duydum.
"Her neredeysen ve her ne yapıyorsan hemen bırakıyorsun ve panelin olduğu yere geliyorsun." Kısa bir sessizlik oldu, ona nedenini sorabilirdim ama sesindeki telaştan beni cevaplamayacağını biliyordum. "Hemen." Diye vurguladı ve ardından telefonu hızla kapattı.
Yuvaya yerleştirdiğim anahtara baktım, sokak lambalarının yaydığı ışıkla yağmurun altında parıldıyordu. Derin bir iç çekip anahtarı çekip cebime attım, telefondan Cüneyt'in numarasını çaldırdım ama ilk iki çağrıya da dönmeyince vazgeçtim ve ona kısa mesaj gönderdim, barı açamayacağıma dair hiçbir ayrıntı bulunmayan sinir bozucu bir mesajdı.
