"Haramsın, yasaksın ama yaratılmışsın."
"Konuşma diyorsam konuşmayacaksın, dur diyorsam duracaksın. Tek bir kelimemi bile emir sayacaksın."
Diye bağırdı öfkeyle elindeki viski dolu bardak taşıp parmaklarının arasında süzülürken. "Yarattığım yalanda...
Bölümün büyük kısmı bir hastane odasında yazıldı, üzerinden defalarca geçtim umarım yazım yanlışı bırakmamışımdır.
Yeni bölüm için sınır 40 oy ve 50 yorum diyelim ve sınırı geçmeye lütfen dikkat edelim.
Keyifli okumalar,
Love,
R.
🔪
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sam Smith - Writing's On The Wall
17. YATSIDA SÖNEN MUM
(I)
Geçmiş ve gelecek arasındaki o dengesiz köprü arasında yarının ebediyete ulaştığı bir yerlerde sürüklenmeye hayat diyordu insan. Yönü hep ileri olsa da aklı takıldığı bir taşın etrafında şekilleniyordu. Kendime yeni baştan bir hayat yaratsam da kalbim düştüğüm her taşı, döndüğüm her sapağı gözlüyordu. Ne kadar ileri giderse gitsin insan yola başladığı yerde bitiyordu.
"Belli etmiyorsun ama tuhaf bir yarayla acı çekiyor senin bedenin..."
Tülin'in kelimeleri zihnime bir tuzak kurduğunda merdivenlerin sonundaydım, telefonum son ses çalıyordu. Telefonu açtığım sırada başımda acı bir ağrı vardı, geçmişten gelen bu acı tıpkı eskisi gibi güçlüydü. Çağatay kesik kesik yükselen sesiyle bağırıyordu.
"Simay'ı sana yönlendirdim, o seni nereye getirmesi gerektiğini biliyor. Sana Acar hakkında istediklerini getirdim, şimdi tüm işini gücünü bırakıp gel zaman kaybedemeyiz!"
Gerçek ana dair hatırladığım en keskin dönemeç buydu, yağan yağmur altında araba binip Simay'ın şoförlüğünü yaptığı o uzun yolu hiç hatırlamıyordum. Bir cümle eskiye dair her şeyi kilitli tuttuğum sandıktan gün yüzüne çıkarmış üzerime boca ediyordu, canım çok yanıyordu ama çoktan dar ağacına çıktığım ipin boynuma dolandığını hissediyordum. Boğazım yanıyordu, ipin sıcak ve pürüzlü yüzeyi derimi paramparça ederken hissettiğim şey işte tam olarak buydu.
