"Haramsın, yasaksın ama yaratılmışsın."
"Konuşma diyorsam konuşmayacaksın, dur diyorsam duracaksın. Tek bir kelimemi bile emir sayacaksın."
Diye bağırdı öfkeyle elindeki viski dolu bardak taşıp parmaklarının arasında süzülürken. "Yarattığım yalanda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Raury, God's Whisper
6.KARANLIK
(I)
Rüyaların yerini kabuslar alalı çok olmuştu hayatımda, küçücük bir çocuğun karanlıkta dolabının içinde gizlendiğini sandığı canavarın gerçek hayatta da yaşadığını öğrendiğimde çok küçüktüm oysa.
Bu yüzden kır bahçelerinde gezdiğim rüyalarım olmadı mesela, her rüya acıya dayanan kapının asma kilidini kırardı ve uyuduğum her saat eziyetimin katlanarak büyümesine neden olurdu.
Alkolle tanıştığımda on altıma dayanmıştım, bir gece sızdığımda rüyalardan korunduğumu öğrendim ve o günden sonra alkol bir tasma misali dolandı boynuma. Neredeyse on senedir asla uyumadım, sızdım kaldım elimde içki şişesiyle odanın herhangi bir köşesinde.
Hastane odasında aldığım ağır ağrı kesiciler yüzünden uyumak daha çok bayılmaktı benim için, gözlerim sıkıca kapandığında zihnim uykuya dalan bir dev misali sessizleşti. Düşüncelerimin arasında süzülürken devi uyandırmak en büyük korkumdu ama Göksel'in paslı çiviye asılmış fotoğrafını gördüğümde bile uyanmadı dev. Yorgundu. Hem de babam öldüğünden beri.
Ayakucumdaki ağırlığı hissettiğimde zihnim alarmlar çalarak beni daldığım rüyadan kaldırdı. Gözlerim sımsıkı kapalıydı ama zihnim uyanmıştı bir kere. Ayakucumdaki ağırlığı ölçtüğümde yatağın esneyen yayları oturan kişinin zayıf olduğu bilgisini mırıldanıyordu. Mina ya da Cemre olmalı diye düşündüm, öğrenebilmem için ya gözümü açıp bakmalı ya da konuşmalarını beklemeliyim.
Neyse ki cevap hızla elime ulaştı. "Artık gitmeyecek misin baba?"
Birol Acar'ın odamda olduğunu bilmek uykuya hapsolan devin homurtular çıkararak uyanmasına neden oldu, öfke o denli güçlüydü ki bedenimde sadece o susar ve sadece o konuşurdu.
"Seni burada tek başına bırakmayacağım."
"Beni yeterince tek başıma bıraktın." Mina cevap verirken bir saniye bile tereddüt etmedi.
