"Haramsın, yasaksın ama yaratılmışsın."
"Konuşma diyorsam konuşmayacaksın, dur diyorsam duracaksın. Tek bir kelimemi bile emir sayacaksın."
Diye bağırdı öfkeyle elindeki viski dolu bardak taşıp parmaklarının arasında süzülürken. "Yarattığım yalanda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12. BUGÜN VE DÜN
(I)
Bir sonbahar akşamı, mevsim kışa hasret tutmuşken onun soğuk ellerini üzerinde gezdiriyordu. İçimde koca bir boşlukla yaşamayı öğrendiğimde on yaşıma yeni basmıştım ve şimdi o boşluğun içerisi önünü alamadığım bir koku ile dallanıp budaklanmıştı. Öyle ki dallardan sarkan yasak meyvelerin zehir dolu suları dış katmandan aşağıya bir ağacın özü gibi sinsi sinsi akmıştı.
Geceleri orman tekin ve sessizdir, ağaçlara tünemiş baykuşların bağırışları arasında tüm orman halkı derin bir uykunun esiridir.
Toprak spor ayakkabımın altından ezilip tabana sıkıca tutunurken keskin bakışlarım karanlığın içerisinde geziniyordu, bir yarasa misali yolumu bulabilmek için sessizliğin içerisinde sinsice gezinen çığlıkları takip ediyordum.
Zihin korkunun kölesidir ihtimaller ise bileğindeki kelepçenin ta kendisi.
Yağmur, kuruyup gitmiş ağaç dallarının arasından seyrelip üzerime tutunurken ilerleyen saniyelerde adımlamak sırtıma asılan bir ağırlık misali omuzlarıma biniyordu. Zihnim ihtimallerin doğurduğu korku karşısında lal olmuş, bileğimdeki kelepçenin tenimi parçalamasına neden oluyordu.
Üç kesik nefesle haykırdığı adım kulaklarıma dolup taştığında ihtimallerin altında ezilmiş bedenim son ana kadar bir çıkış yolunu arıyordu. Tülin'in başı beladaydı ve suçlusu bendim. Tutunduğum hırs, gözümü kararttığım öfke ve sırtımın yere gelmeyeceğini düşündüğüm güven. Her biri bir düğüm atmıştı Tülin'in boynundaki ipe ve şimdi ayaklarının ucuyla bastığı sandalye devrilecekti toprak zeminin üstüne.
Çalılar, arasından sıyrılan vücudumun kıyafetimin açık kıldığı tenimin üzerindeki çiziklerin sahibiydi.
Karanlığın içerisindeki gölgelerin izini süren bakışlarım kuru dallar arasından yükselen ateşin dumanını gördü ilk başta. Duman bazı noktalarda yoğunlaşırken esen sert rüzgarın etkisiyle üzerime hücum ediyordu.
