It's Me. The Bitchy Playgirl. (ON-HOLD)

x IMTBP 5 x

IC'S POV

Ey guys. Ice Chris Collins here. IC for short. Ako ay isang cold hearted guy, wala akong pakialam sa iba, basta ka-close ko, makulit ako. Di nga lang halata. Close ba tayo?

Kakambal ko si Crawford Collins, di nga lang kami masyadong magkamukha at super opposite ang ugali namin. Ako tahimik, sya maingay. Ako snob, sya papansin. Ako matalino, sya di masyado. HAHAHA. Lol. Joke lang naman yung 'matalino' ako. Pero may utak rin naman ako. Gwapo naman ako eh. Tama na yun. Lol.

We migrated here sa Philippines since dito na rin ang parents namin nagwo-work. We own 5 resorts and 8 restaurants, NATIONWIDE.

Kahapon lang kami nakapasok since late na rin ang pagdating namin dito sa Pinas.

And then, suddenly, I saw this Girl habang nagiintroduce kami kahapon. She's so pretty and so attractive. Pero nasesense ko na kamukha nya yung nakita ko sa "x-bar" kagabi? Sya nga ba yun? May kahalikan pati sya. Absent rin naman nga sya kanina eh. Nagkahangover ata kaya di nakapasok?

Pero geez! She's so fckin pretty. Okay, i know i'm over reacting but srsly guys, ngayon lang ako naging ganto sa babae. Parang kakaiba sya eh. Hmm..

Parang meron sa katawan ko na nagsasabi na, dapat maging akin sya. Shit. I'm so cheesy. But why? Di naman ako ganto dati ah? Naks. Iba talaga impact nya sakin.

Pero tae. NO. THIS CAN'T BE. Ni hindi ko pa nga sya nakikilala eh. Pano kung? Ay ewan. Masyado pang maaga para mag predict ng mga pwedeng mangyari.

"Oy Ice!" Nagulat naman ako sa biglang pag gulat sakin ni Luke. Taena.

"Taena naman Luke oh!" Inis na sabi ko sakanya.

"Eh pano ba naman? Para kang sira jan. Kanina ka pa nakatulala. Dismissal na po oh!" Sabay turo sa mga upuan ng kaklase namin. Geez. Kami nalang ang tao dito.

Napatingin din ako kaagad sa right side ko kung san katabi ko si Aira, at sayang. Wala na rin sya.

Ay putaness?! Ba't ako nagiging ganto?! I'm supposed to be the cold hearted guy here. Pero ba't pag abot sakanya? Nawawala yon? Ano toh, LOVE AT FIRST SIGHT?! BAHALA NA NGA!

Umalis na kami ng mga barkada ko at umuwi na.

*END OF POV*

A'S POV

Nacucurious naman ako dito sa katabi kong si Ice. Kanina pang tulala. Parang timang nga eh. Gusto ko sana sya pansinin pero duh? Di kami close noh. Kaya hinayaan ko nalang sya. Tsk.

Hanggang sa nag dismissal, ganun pa rin sya. Hanggang sa ginulat na sya nung isa nyang kabarkada. Luke ata yun? Ay ewan. Bahala na nga sila. Umalis nalang kami ng mga barkada ko at umuwi na. Wala kaming ganang gumala ngayon eh.

Pumunta na kami sa parking lot at nauna nang umalis sila Andy, so ako nalang natira. Hindi ko nga alam kung ba't ako nagpaiwan eh? Aish.

Pumasok nalang ako sa kotse at nagdrive na.

Pagkadating ko sa Mansion Ko, tumaas ako kaagad sa aking kwarto at naghalandusay kaagad sa kama ko. Geez. There's this urge in my body that keeps on saying na 'dapat maging close kami ni Ice' like duh? I'm suppossed to be the bitchy playgirl here! Ngayon lang ako naging ganto. AT WORSE, SA LALAKI PA. UGH.

Inalis ko na muna yun sa isipan ko nung biglang nag ring ang phone ko,

Mom calling...

Oh? Si mommy, tumatawag, bakit kaya?

Bigla kong kinuha kaagad ang phone ko at sinagot ito.

"Hello mom?" -me.

"Hi baby! How are you? Me and daddy really misses you so much!" Malungkot na sabi ni mommy.

"Oh. I'm fine mom. I miss the both of you too." Sabi ko.

"Oh baby. Are you alright? Ba't parang wala kang ganang makipag usap kay mommy?" Nagtatakang tanong naman ni mommy.

"Lol. No mom. I'm perfectly fine. Di na kayo nasanay sakin. Haha." Cold kong sabi.

"Haysh. Okay okay! Hmm. Maybe next month, baka makabakasyon kami jan ni daddy mo for some business meeting. And kailangan ka namin isama. Okay? Always take care of yourself! We miss you. Ipapadala ko na rin yung allowance mo for this month. Love you cupcake! Bye!" Sabi ni mom. Geez.

"Okay mom. Opo. Sige. Yeah yeah. I will. I miss you too and dad. Okay. Loveyou too. Bye." Sabi ko and then i end the call.

Ngayon ko lang narealize na, namimiss ko na rin pala ang parents ko. Kahit sino naman diba? Masyado kasi silang busy sa business and naiintindihan ko naman yon, para sakin naman kasi yon eh.

Pero ang di ko maintindihan eh kung bakit kailangan nila akong isama sa isang business meeting dito? Geez. Aish.

Alam naman pati nila na may bisyo ako, okay lang naman sakanila yon. As long na pagbubutihan ko lang daw ang pag aaral ko. Wala namang problema sakin ang studies ko eh.

Hays. All this years, natuto na rin akong maging matatag. Nagtry rin akong maging 'feeling-strong.'

Minsan, umiiyak rin ako kasi di ko kayang itago. Di ko kayang itago ang sakit. All the pain. Yung iniwan ako ng pinagkatiwalaan ko ng sobra. Yung kapatid kong.. namatay ng dahil sakin. My one and only kuya. He died. Because of me. It's because of a car accident, 6 years ago.

Hanggang ngayon, di ko pa rin matanggap na wala na si kuya. I love him and i so miss him! Isa na rin yun sa dahilan kung bakit may ganto akong ugali. It's because of all the pain that i'm handling is too much.

Di ko alam na umiiyak na naman pala ako at natulog akong maga ang aking mata.