Chapter-26(Bygone)

3.6K 155 10
                                    

Unicode Ver

(26)Bygone

"မင်းကိုငါခိုင်းတာက သူမင်းကိုမုန်းရုံပဲလေ သူမကို
ထိခိုက်အောင်လုပ်ဖို့မှငါမပြောခဲ့တာကွ"

"ကျွန်တော်....."
~ခွပ်....ခွပ်~

အမျိုးသားနှစ်ယောက်ရဲ့အသံနဲ့အတူ ထိုးကြိတ်သံ

"တောင်းပန်ပါတယ် သူဌေး ကျွန်တော်နည်းနည်း
လက်လွန်သွားတာ..."

~ခွပ်...ခွပ်~
"ဘာလက်လွန်တယ်ဟုတ်လား မင်းထိကိုမထိသင့်
တာလေ"
~ခွပ်....ခွပ်~

"အကိုတော်ပါတော့ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ကိုထက် သွေး
တွေထွက်နေပြီ"
~ဖြောင်း....အ~
ဝင်တားနေတဲ့အမျိုးသမီးအသံမဆုံးမီထွက်ပေါ်လာတဲ့ရိုက်သံတစ်ချက်

'ဘာတွေလဲ အဲ့တာဘယ်သူတွေလဲ ငါဘာလို့မမြင်ရတာလဲ '

"ကောင်မ နင့်ကိုငါခိုင်းတာပဲလုပ်လေ "
"မင်းတို့နှစ်ကောင်ကို အယောင်ဆောင်ဖို့ငါငှါးထား
တာ .....တကယ်ကြာကူလီလုပ်ပြီး သူမကိုနာကျင်
အောင်လုပ်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး သိလား"
"သူမစိတ်ထဲမှာ ငါ့ကိုတမ်းတလာအောင်ပဲလုပ်ခိုင်းတာ....ခုလိုဆေးရုံပေါ်မှာအိပ်နေဖို့ မဟုတ်ဘူး"

'ဘာတွေလဲ...ငါဒီအသံကိုရင်းနီးနေတယ် .....ဆေးရုံ
ဟုတ်လား ဘယ်သူ့ကိုလဲ'

~ဒေါက် ဒေါက်~
တံခါးခေါက်သံနဲ့အတူ ဝင်လာတဲ့ခြေသံတွေ
"ဆရာ ဆေးရုံမှာဆိုတော့ အသံလျော့ပါအုံး ခဏနေ
ဆရာဝန်တွေ လာတော့မှာ"

"ဒီနှစ်ကောင်ကို ခေါ်သွားလိုက်တော့ "
"အော်ပြီးတော့...ဘာဆက်လုပ်ရမလဲသိတယ်နော်"

"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ"

"မဟုတ်ဘူး... ဟင့် ဟင့်တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်မ
မှားသွားပါတယ် မလုပ်နဲ့ငါ့ကိုမထိနဲ့ ...အား.

"သူဌေးကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် အခွင့်အရေး
ထပ်ပေးပါ ငါမလိုက်ဘူး မခေါ်နဲ့ ဟေ့ကောင်တွေ
ငါဘယ်သူလဲသိလို့လား...မလုပ်နဲ့...သူဌေး ...သူ"

ပိတ်သွားတဲ့တံခါးသံနဲ့အတူ တိတ်ဆိတ်သွားတဲ့
အခန်း ၊မျက်နှာကိုလာထိတဲ့လက်တစ်စုံ

"ကိုလိုချင်တာက ကို့ကိုတမ်းတတဲ့တောင်းဆိုသံလေးကိုပဲလေ ထလာသင့်ပြီ"

မေ့မရနိုင်သူWhere stories live. Discover now