Chapter-38(More than you think)

6.8K 161 23
                                    

Unicode
(38) More than you think

~ကျီ~
ဆေးရုံလျှောက်လမ်းထက်မှာ လူတစ်ယောက်ဟာ
အသက်မရှိသူပမာတစ်ရွေ့ရွေ့လျှောက်နေတယ်။
စာရွက်တစ်ရွက်ရယ်ပွင့်နေတဲ့ဖုန်းတစ်လုံးကိုကိုင်
ဆောင်ထားခဲ့တယ်။ဘာတွေတွေးနေမှန်းခန့်မှန်းမရနိုင်စွာနဲ့ဆက်လျှောက်နေမိတယ်။ရုတ်တရက်ရပ်
တန့်သွားတဲ့ပုံရိပ်ဟာလဲကျသွားခဲ့တယ်။အောက်
မထိခင်အမှန်လှန်းဖမ်းလိုက်ရင်း ဘေးနားကခုံ
ပေါ်မှာနေရာချပေးလိုက်တော့ သူ့ကိုမော့ကြည့်လာ
တဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံဟာ ကွဲအက်နေတဲ့အရိပ်ပမာ။

စည်သူသက်ပြင်းသာချလိုက်မိတော့တယ်၊အခုချိန်
မှာဘယ်လိုနှစ်သိမ့်ရမှန်းလဲသူစဉ်းစားမရ၊သူ့လို
အပြင်လူတောင် ရှော့ရနေတုန်းလေ၊ကိုယ်တိုင်ဖြစ်
နေတဲ့ရှားမှူးဆိုဘယ်လိုနေမလဲသူမတွေးနိုင်တော့။
အော် မိန်းမရမယ်မထင်တဲ့ကောင်က ကလေး၂
ယောက်တောင်ရနေပြီတဲ့လေ၊ငါမေ့လဲမသွားတာကို
ကတကယ်ကိုအံ့အားသင့်စရာဖြစ်နေပြီ။

ရှားမှူးသူ့လက်ထဲကစာရွက်နဲ့ဖုန်းပေါ်မှာပေါ်နေတဲ့
အကြောင်းအရာတွေကိုထပ်ကြည့်နေမိတယ်။
သူဘာတွေကိုလွတ်သွားခဲ့တာပါလိမ့်။သူ့သွေးသား
တွေရှိနေမှန်းတောင်မသိခဲ့တဲ့လူ။ဘာလို့လဲလို့...
အတွေးတွေကိုပြန်စုလိုက်တယ်၊ထပြီးတော့ပုံမှန်
ထက်မြန်တဲ့အလျှင်နဲ့အခန်းတစ်ခုဆီဦးတည်ပြီး
သွားတော့တယ်။

စည်သူရုပ်တည်ကြီးနဲ့ထသွားတဲ့လူနောက်ကိုလိုက်ရ
တော့တယ်။ဒီကောင်ဘယ်ကိုဦးတည်နေတယ်ဆိုတာ
သိတာနဲ့အမြန်တားရတော့တယ်
"ဟေ့ရောင် စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားအုံး"
ရှားမှူးစစ်နောက်ကလိုက်ရင်းတားနေသော်လည်း
ထိုကောင်ကတော့ အဖက်မလုပ်
"ပိုးပိုးမြတ်လဲသူမအကြောင်းရဲ့သူမရှိမှာပဲလေ"

"ဘာအကြောင်းလဲလို့...အဲ့တာက...လွှတ်"

"ဟဲ့ကောင်ရေ"
ထိုကောင်ကိုသူကဆွဲပြီးတားလိုက်သူ့ကိုဆွဲဖယ်
လိုက်နဲ့နောက်ဆုံးတော့အခန်းရှေ့ကိုရောက်လာခဲ့
တယ်၊စည်သူအခန်းရှေ့မှာကြည့်တော့ မပြန်သေးတဲ့၂ကောင်​ကိုတွေ့လိုက်ရတာနဲ့ သူ့တို့ဆီပြေးရတော့တယ်
"ငရှားကိုတားအုံး၊အခန်းထဲမဝင်စေနဲ့"

မေ့မရနိုင်သူWhere stories live. Discover now