Gökdeniz kusurundan dolayı kendini sevgiye kapatmış bir adamdı, Gülperi hiç görmediği sevgiyi ondan bekleyen bir kadındı.
Gökdeniz âmâ bir adamdı gülperi ise yetim, bu hikaye onların.
19.11.22 acı kategorisinde 1.✨
30.05.23 aile kategorisinde 1.✨
2...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Sözü: William Shakespeare: " Beklemek cehennemdir" der ve sonuna şunu ekler;" ama beklerim seni.."
Gülperi
Yurt odasında oturmuş durdurak bilmeden akan gözyaşlarımla öylece dışarıyı izliyordum. Bu sefer pencere kenarında yıldızlara sığınmamın sebebi gökdenizdi. Bu sefer ailem kadar canımı yakan oydu.
Uyuyan oda arkadaşlarımı rahatsız etmemek için sessiz olmaya özen göstersem de engelleyemediğim hıçkırıklarım buna pek müsade etmiyordu. Ama yine de sessizdi. Bu gece her yer sessizdi.
Sevdiğim adamın yaşadığı acılar bana çoğu şeyden ağır gelmişti. Ellerini açıp çaresizce beni ikna etmeye çalışan halleri gözümün önünden gitmiyordu. Kendini sevilmeye layık görmeyişi canımı acıtıyordu.
Ama ben seni seviyorum çimen gözlüm, her şeye, herkese inat seni çok seviyorum. Hiç sevilmediğim kadar hem de... .....
Umutla geldiğim yetimhane önüne şimdi korkarak gelmiştim. Ya gelmediyse düşüncesi ağlama isteğimi çoğaltıyordu. Göreceğimden korkarak sokağa girdim. Banka baktığımda oradaydı. Dirseklerini dizlerine yaslamış,elleriyle yüzünü kapatmıştı. Öylece durdum.
Duvar dibine yaslanıp onu izledim. Beraber oturduğumuz bankta yalnız kalışını izledim. Gözyaşlarım akarken biraz daha toparlanmayı bekledim. Yanına gitmeyecektim. Gitmeliydim ama içimde bir yer bunu istemiyordu.
Gülün yanına gitmek için yaslandığım duvardan ayrıldım ve Gökdeniz'e doğru adımlamaya başladım. Adım seslerini duyduğunda ellerini yüzünden çekti. Kafasını benim olduğum tarafa çevirip merakla bakmaya başladı. Başımı eğdim, bu sefer de yüzüne bakacak cesaret bende yoktu.
Yetimhaneye gidebilmek için tam bankın önünden geçmem gerekiyordu. Elimle çantamın kulpunu sıktım. Derin bir nefes alıp sakince tam Gökdeniz'in önünden geçtim. Hala ona bakmıyordum. Bankı geçeli iki adım olmuşken titrek sesini duydum :
Arkamda birkaç ses oldu. Muhtemelen banktan kalkmıştı. Sonra az öncekine göre çok daha kendinden emin sesini duydum.
-"Kokundan" dedi. " Bugün gelmeyecek misin?"
Yeni durulan gözlerim tekrar yaşardı. İstiyordu işte yanında olmamı, yanımda olmayı istiyordu. Ama kendisini buna engel görüyordu. Bunu aşmak için sanırım biraz yalnız kalması gerekiyor.
-" Hayır acelem var, Gül' e bakıp çıkacağım" dedim sabit tutmaya çalıştığım tonlamayla.
Omzumun üstünden arkaya baktığımda iki adım mesafede elleri iki yandan yumruk olmuş hafifçe gülümsüyordu. Mutlu bir tebessümden ziyade kabulleniş gibiydi. Sanırım bu tavrımı ondan vazgeçtim olarak yorumlamış böyle olacağını biliyordum gibiydi gülüşü.
-" Beraber gidelim mi? " dedi.
Bana yaptığı şeyin yanlış olduğunu anlatmam için uzak durmaya çalışacaktım. Çünkü ben ne kadar ona kendisini sevdiğimi haykırsam da yokluğumu hissetmediği sürece varlığımın kıymeti olmayacaktı.
-" Birleşmesine dahi izin vermeden yollarınızı ayırdığınız biriyle bir şeyler yapmanız yanlış olabilir. Sonra umut falan eder, başınıza iş alırsınız Gökdeniz Bey. Hoşçakalın en iyisi siz. " dedim
Arkama dahi bakamadan yetimhaneden içeriye girdim. ....
Akşam üzeri yurtta otururken telefonuma gelen bildirim sesiyle okuduğum kitabı bıraktım. Bildirim kayıtlı olmayan bir numaradan gelmişti. Zaten öyle çok kişi yoktu bi Ayşe teyze vardı.
- Limon çiçeği ?
Okuduğum mesajla gözlerim anında dolarken iki gündür ilk defa sahici bir gülümseme oluştu yüzümde. Gökdenizdi bu.
-" Evet aslında şey diyecektim yarın banka gelsen olur mu? Biraz konuşalım. "
-" Peki gelirim"
- "Tamam o halde teşekkür ederim, iyi akşamlar "(17.50)
Bende iyi akşamlar dedikten sonra telefonu kapatıp mutlulukla gülümsedim. Bu kadar çabuk olacağını düşünmüyordum ama planım işe yaramıştı. Tekrar bildirim gelmesiyle telefonu açtım.
-" Yenge söylemesem çatlardım ama sen neymişsin be
-" Buz gibi adamı iki günde pamuğa çevirdin."
- "Sabahtandır surat asan abim şimdi gülerek dolaşıyor evde "(17.53)
Nasıl yani, Gökdeniz'in kardeşi mi vardı? Ayrıca bana yenge mi demişti o? Ayy, sakinleşir diğer mesajları hiç okumamış gibi cevap yazdım.
-" Sen kardeşi misin?"
-" Evet Emre ben yenge"
-" Bu arada sizin mesaj iletişiminiz benden soruluyor umarım rahatsız olmazsın"
-" Biliyorsun durumları"
-" Biliyorum Emre sorun değil. "
İyi akşamlar diledikten sonra mesaj kutusundan çıkıp telefonu kapattım.
Gökdeniz umarım beni tekrar bir hoşçakala sığdırmazsın. Çünkü ben sen gidersen hoşça kalamam.
