KÖRDÜĞÜM SEVGİ

31.Bölüm

Gökdeniz

Korkaklık bir netice, yaşanılan olaylardan sonra seçilen sonuç. Ben ve benim gibilerin dış dünyaya kalkanı. Ancak bunu sevdiğim kadından duyuyor olmak aslında hiç de kalkan olduğunu hissettirmedi. Karşımda tüm kararlılığıyla bana sende o yürek yokmuş diyorken ben kendimi hiç güvende hissetmiyordum. Aksine şuan tüm hayata savunmasızlığımla karşısında bekliyorum. Onun dediği gibi yüreksizliğimle.

-" Haklısın, ben korkak herifin tekiyim. Yüreksizim de."

Boğazıma oturan yumru öyle büyüktü ki tüm kırgınlıklarım birikmişti. Gülperiye atmaya çalıştığım her bir adım bana boyumu aşan cümlelerle geri dönüyordu. Kaldıramıyorum, gülperinin kırgınlığının üstesinden gelemiyorum. Ki yetmezmiş gibi üzerine benim kırgınlığımda ekleniyordu, ben alışkın değildim. Benim Peri'm benimle hiç böyle konuşmazdı ki, bırak konuşmayı beni incittiğini bildiği her şeyden uzak dururdu.

-" Gökdeniz, ben öyle demek istemedim-"

-" Hayır Peri'm , sen tam da öyle demek istedin. Haklısın seni suçlamıyorum. Sonuçta seni terk eden bir adamım ben arkamdan başka söylenecek söz bırakmadım ki sana"

-" Keşke bıraksaydın be Gökdeniz , keşke bana geçebilecek ufak bir alan bıraksaydın."

-" Olmadı Peri'm , hata yaptım. Hem de hayatımın hatasını. Ancak düzelteceğim, çünkü ikimizin bu halde olmasına daha fazla tahammül edemiyorum."

Elimi karşıya doğru uzattım. Elini tutmak istedim şansım varsa eli uzattığım yerdeyse o kısacık an bu korkak herifi cesaretlendirebilirdi . Elimi biraz daha uzattığımda elini dokunmamla tebessüm ettim. Yine korkarak da olsa parmaklarımızı birleştirdim.

-" Sana söz veriyorum Peri'm bir gün ellerimiz yeniden böyle birleşecek, hiç ayrılmamak üzere."

-"Seni çok seviyorum peri kız"

Ellerimizi yavaşça ayırarak arkamı döndüm, nereye gittiğimi bilmeden ilerlemeye başladım . Her şeye rağmen tüm engellere rağmen hayatımda ilk defa umutluydum. Biz sınırların önemsiz olduğu, aşkımızın egemen olduğu bir dünyada elbet can bulacaktık . Mutlaka bir gün her engel aşılacak:)

-" Abi , yengemle konuştunuz mu?"

Nefes nefese kalan Emre'yle kaşlarımı çattım.

-" Nerdeydin oğlum sen?"

-" Abi yengem gördü bizi, beni gönderdi . Ne konuştunuz, barıştınız değil mi?"

-" Tabi barıştık nikah günü almaya gidiyordum şimdi bende"

-" Harbi mi?"

-"Ulan Emre oynama benim ayarlarımla, ne barışması . Sağolsun gülüm her fırsatta fırçalıyor beni."

-"Haklı be abi!"

-" Haklı tabi, sonuna kadar hem de. Yinede ben onun bana böyle konuşmasına alışkın değilim. Biz hep yan yanaydık şimdi onun karşımda durması çok zoruma gidiyor."

-"Aşıcaksınız abi ben inanıyorum"

Umarım, umarım alabiliriz.

-" Yengem benim iyi günler!"

Emre'nin bağırarak konuşmasıyla kaşlarımı çattım. Durduk yere niye bağırıyordu.

-" Ne yengesi Emre , kalmadı yenge !"

Gülperinin sinirli sesiyle gülmek istesem de kendimi tuttum. Bir azar daha işitmek istemiyordum.

-" Aa olur mu hiç yenge duymamış olayım. Sen benim yengemsin"

-Gülperi ne oluyor kim bu adamlar, sana niye yenge diyor?"

Duyduğum sesle eğlenir ifadem tuzla buz olurken yine yeniden kaşlarım çatıldı. Bu kimdi?

-" Eski arkadaşlar Cüneyt "

Emre'nin ne yapmaya çalıştığını şimdi anlamıştım. Kolumla Emre'yi dürtersem hemen ne demek istediğimi anlayıp çaktırmadan beni onların yanına götürdü.

-" Hayırdır birader bir sıkıntı mı var?" Dedim.

Kimsem kimdim onu niye ilgilendiriyordu.

-"Ne sıkıntısı olacak?

-" Bilemem vazifen olmayan şeylere karışınca öyle geldi"

Koluma dokunan elle duraksadım. Beni hafifçe kendisi doğru çekerken diğer elini de koluma koydu. Sanki kavga etmemi engellemek istiyormuş gibi.

-" Cüneyt Gökdeniz'in dediği gibi bir şey yok , merak etme. Sonra görüşürüz"

Arkasını dönüp benimde peşinde sürükleyen periyle sinirle söylendim.

-"Merak etmeymiş , o kim ki seni merak ediyor "

-"Of be Gökdeniz hiç değişmemişsin , hala çok kıskançsın"

" o kimdi Peri'm "

-" İş arkadaşım Gökdeniz kimse değil"

-" Niye değişik değişik konuşuyor o zaman?"

-" Adam hiçbir şey demedi Gökdeniz"

-" Nasıl demedi ya o niye senin özel hayatını sorguluyor?"

-" Patavatsızlık yapıyor işte boşver. "

-" Sen de değişmemişsin Peri'm "

-"Ben aynı değilim"

-" Hayır güzelim, hala ben üzülmeyeyim diye çabalayan o kızsın"

Kolumdaki ellerini ayırırken sessizce mırıldandı

-" Çünkü hala seni seviyorum"

Duymadığımı düşünse dahi bu tek bir cümle yıllardır içimi kemirip duran o üzüntüye tek bir kaldemde yok etmişti. Gülümsedim uzun zaman sonra en içten duygularımla gülümsedim.

-" E şey ben gidiyorum , bana bak Gökdeniz bir daha karşıma çıkma! "

Adım sesleriyle uzaklaştığını anladım. Yüzümdeki gülümsemeyle arkasından bağırdım.

-" Bende seni Peri'm "

Hem de çok.

BÖLÜM SONU

Uzun bir aradan sonra yeniden bir aradayız. Umarım beğenmişsinizdir .

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum , hoşçakalın💙