KÖRDÜĞÜM SEVGİ

30.Bölüm

Gökdeniz

Son pişmanlık, öncesinde yapılan hiçbir hatayı geride bırakmaya yetmiyor. Kırılan kalpler bir özürle iyileşmiyor. İnsan affedemiyor, en çokta en sevdiklerini affedemiyor. Kırılmasın , üzülmesin diye kendin taviz verdiği, her dediğini özenle gerçekleştiren sevgisinden içinin içine sığmadığı insanlar ona bir elvedayla veda ederken hele hiç affedemiyor .

Benim Peri'm de onu yapamıyor işte , biliyorum hala beni seviyor. O yüzden kabullenemiyor ya benim ona yaptıklarımı. Hakkı var, ama benim de ahım var . Bu dünyadan alacağım bir mutluluk var o da gülperisiz olmaz. O yüzden gerekirse ömrümün sonuna kadar ama bu dünyaya gözlerimi kapatmadan perimin beni affettiğini göreceğim . Bir ömürü buna harcayacak bile olsam bunu yapacağım. Kaybettiğimiz üç yıla belki yeni yıllar eklenecek ama eminim ki bana eskisi gibi davrandığı ilk an geçen o yıllara bedel olur.

Bunun için çabalıyorum . Ne mi yapıyorum : bir dedektif gibi geçen iki günün ardından gülperiyi takip ediyoruz. O nereye gidiyorsa ben oraya tabi beraberimde emrede. Be kadar işe yarar bilemem ama yokluğumu daha fazla yaşatmamam lazım. Sonra mazallah yokluğumuza alışılıyor. Ne gerek var değil mi ?

-" Emre , Emre oğlum bir ses versene ya?"

Yanımda iki dakikadan fazladır konuşmayan Emre'yle sabrım taşmıştı artık. Hayır anlamıyorum şurda barıştırması gereken iki aşık varken beyefendiden çıt çıkmıyordu.

-" Emre kime diyorum?"

-" Kime diyorsun çimen gözlü?"

Duyduğum sesle gözlerimi sıkıca kapattım. Hay ben şansıma!

-" Şey Emre..."

Burnuma dolan limon kokusuyla iç çektim.

-" Peri'm nolur artık beni bir dinlesen, izin ver açıklayayım kendimi "

O kadar aceleci ve hızlı konuşuyordum ki tek amacım gülperi gitmeden onu ikna etmekti.

-" Açıklaman seni affetmemi sağlar mı Gökdeniz, bir gün seni affedebilir miyim?"

Tüm heyecanım yerle bir olurken ne diyeceğimi bilemeyerek sustum. Her seferinde çabalayacağım tamamen kopmamız için uğraşacağım dediğim kızın karşısına geçince o kırgın sesini duymak bildiğim hatta ezberimde dahi olanları unutturuyor.

-" Söylesene Gökdeniz bir gün sana tekrar içim titreyerek çimen gözlüm diyebilecek miyim?"

-"Sitemin de kızgınlığında başım gözüm üstüne, senden tek bir şey istiyorum gülüm ben, unutma beni, dedin ya alıştım diye alışma da! Hani yanımda olma eyvallah ama bari aklında kalayım"

Kırgınlığın üstüne kızgınlığını da ekleyip konuştu.

-" Neden yaptın o zaman, neden terk ettin beni?"

-"Sindiremedim işte anlasana, o gün duyduklarımı sindiremedim. Sevdiğim kadını çekmek istedikleri durumdan dahi haberim yokken- hoş olsa bile bir şey yapamam- yanında gezmeye utandım. Ben , ben o gün kendimi işe yaramazın teki hissettim, istedim ki sen mutlu ol güvende ol!"

-" İsteme ya isteme Gökdeniz , nerden biliyorsun sen benim senin yanında güvende hissetmediğimi? Niye aşamıyoruz biz seninle bunları? Sen işe yaramaz değilsin, sen eksik değilsin , sen Gökdenizsin perinin çimen gözlüsü. Evim dedim ben sana , insan evinden uzakta mutlu olur mu?"

-" Olamıyormuş"

-" Olan oldu Gökdeniz bende ne eski peri olacak heves kaldı ne de sende çimen gözlü olacak yürek varmış. Yollarımızı sen seçtin sonuçlarına da katlanacaksın . Ben yokum bu saatten sonra. "

BÖLÜM SONU