KÖRDÜĞÜM SEVGİ

29.Bölüm

BÖLÜM ŞARKISI : Pinhani- Bilir o beni

Herkese merhaba, nasılsınız? Yukarıya koyduğum şarkıyı dinlemenizi öneririm çünkü tam olarak Gökdeniz ve gülperi içinmiş gibi☺️

Umarım beğenirsiniz ayrıca görüşlerinizi ve beğenilerinizi unutmayın iyi okumalar dilerim 💙

GÖKDENİZ

Yaşanamayan mutluluklar insanı yorar. İmkanı varken olmayanlar, mutluluk varken mutsuzluğa sürükleyen her neden yorar. Ancak en çokta kendi yaptıkları yoruyormuş. Bir insanı en çok kendi yıpratıyormuş . Sonunu bilmeden belki de bilerek yaptığı hatalar...

Ömrümün en güzel günlerini yaşadım. Öyle alelade değil, harbi bir mutluluktu. Bu çağda daha önce hiçbir insandan duymadığım saf bir sevginin sahibi olmuştum . Kolay değildi, peri gibi bir kızın sevdiği olmak hiç kolay değildi.

Onun kıymetimi bilememek ise benim ayıbımdı. Kendimi, geçmişime ve en çokta peri kızına yaptığım büyük bir ayıp. Şimdi ondan geriye bir şey kalmamışlar, yıktığım tüm kapıların ardından oluşan o boşlukta dikilip , yüzsüzce ve de pervasızca ben geldim diyordum. " Sensizlik tahmin ettiğimden de daha zormuş " diyordum. Ama ne fayda?

Ben karşımda bir enkaz bırkamışken, kolay mıydı o yıkıntıdan dahi olsa içeriye görebilmem? Bundan sonrasında gülperi bana reva olur muydu? Ben nasıl olurda sanki hiçbir şey yokmuş gibi bu kadar kolay geri dönebilirdim ki? Onu tek bir cümlemle terk etmeme rağmen aylarca beni bırakmayan buna rağmen aynı hatayı sürdüren bir adamken, nasıl olurda affet beni gülperi deme cesaretini gösterebilirdim ?

Ben gülperiye yapılacak en büyük ihanetlerden birini yaptım, ben onun geçmişindeki yarası oldum. Ben , çimen gözlüsü ona en büyük ihaneti yaşattı. Şimdi gün geldi , yalnızlık tak edince gülperi diye kapısında köpek olsam bu adamlığa sığar mıydı? Git dediğin birine - ki gitmek istemiyorsa- olmadı gel demek hangi çocuğun oyunuydu?

Şimdi karşımda o aşık olduğum sesiyle bana defol git derken nasıl karşı çıkacaktım.Ben ettim sen etme desem , yeterli miydi? Daha nasıl özür dileyebilirdim ki, hangi sebebten; terk edilmek mi o da edilmişti, sevilmemek mi o da hiç sevilmemişti hangi sebep ya hangi sebepten seni bıraktım diyebilirdim ? Buraya onlarca neden saysam hepsi belki de daha fazlası perimde vardı.

" Özür dilerim, çıkmamalıydım karşına"

Sessizce hemde o kadar sessiz ki  benim bile zor duyduğum , kırgın ve bitkin sesimle konuştum. Haklıydı, ben şeref yoksunu gibi davranmıştım. Benim aksime ise o gururlu bir kadındı.

-" Gökdeniz neden, neden bunu yapıyorsun? Tam alışmıştım, sensizliğe."

Buram buram sitem kokan sesiyle yutkundum. Alışmış, bensizliğe. Yolda yürürken taşlara takılmasın diye kolundan bir an olsun ayrılmadığı, gülerken gamzelim diye yanaklarını kopartacak kadar sıktığı, çimen gözlüm diye sevdiği âmâ sevgilisinin yokluğa alışmış. Vay be.

Ben daha yolda yürürken yanımdaki boşluğa, limon kokusunun eksikliğine, cıvıl cıvıl seni seviyorum diyen perinin eksikliğine alışmak şöyle dursun kabullenememiştim bile.

" Harbiden mi?"

Gerçekten alışmış mıydı? Bensizliği kabullenip hayatına devam edebiliyor muydu?

-" Ney?"

-" Yokluğuma gerçekten alıştın mı? Geçip gittim mi senden?"

İçimde büyük bir acı vardı. Beni affedemeyeceğini tahmin ediyordum lakin beni unutmuş olması sevmekten vazgeçmesi asla düşünmediğim bir şeydi. Aklıma dahi gelmemiştiki perimin beni unutacağı .

-" Yıktın geçtin Gökdeniz , geride benden bir şey bırakmadın . Tatmin ol işte , artık sana zarar verecek bir gülperi yok."

-" Alıştım dedin, alıştın mı gerçekten?"

Çocuk gibi çıkan sesimi engelleyemezken içim deli gibi hayır demesini istiyordu. Ben onun tarafından yok sayılmalı kabul edemezdim ki ? Bendim ya çimen gözlüsü, o ise benim Peri'm şimdi nasıl benziliği kabul ederdi ?"

Gülperiden hala ses çıkmazken bir umut tekrar sordum.

-" Peri'm , alışmadın değil mi? Bensizliği kabul etmedin demi?"

-" Ya öyleyse Gökdeniz , ya seni unuttuysam?"

Kararlı ve keskin sesiyle derin bir nefes aldım . Bunu yapmamlıydı, beni yok saydığını bana düşündürürse eğer, bunun içinden çıkmazdım ki.

-" Yapma Peri'm , nolur!"

Bıkınca bir nefes verdi.

-" Asıl sen yapma , durma karşımda şöyle. Dikme bana çimen gözlerini , eskisi gibi seviyormuşsun gibi konuşma, inandırma beni!"

-" Seni seviyorum zaten!"

-" Emin misin gökdeniz , beni gerçekten sevdin mi?"

Elimi uzattım , tam karşımdaki eline denk geldiğimde gülümsedim. YavŞça tuttum elini, korkarak . Sımsıkı tuttum elini geçen yıllara inat.

-" Hasklısın gülüm , hakkın var. Kız bağır çağır ama sevgimden şüphe etme. Bilirsin ben görmem ama sen de mi  hiç beni senin yanında görmedin ? Herkes gibi miydin  sen benim için hı? "

Tuttuğum  elimi sıktı.

-" Gördüm gördüğüm için diyorum ya, nasıl bırakırsın beni? Nasıl git dersin ya!"

-" Dilim tutulsaydı , aklım bulansaydı da o gün sana o sözleri söylemeseydim limon çiçeği ."

-" Geç kaldın Gökdeniz her şey için çok geç kaldın"

Aniden elini çekmesiyle afalladım . Derin bir nefes aldı. Karşımdan uzaklaşırken öne doğru bir adım attım gitmesini engellemek istermiş gibi.

-" Çok kırgınım be çimen gözlü , öyle böyle değil hemde "

BÖLÜM SONU