Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 45 ~ Emma Smith

"Hey" hoor ik en ik schrik.

Ik kijk om en zie Harry een beetje nerveus in de deuropening staan.

"Hey," zeg ik, "waar kom jij vandaan?"

"Van buiten" zegt Harry en hij loopt richting de keuken en komt terug met een glas water.

"Waarom was je buiten?" vraag ik en ik glimlach naar hem.

Hij drinkt het glas in een keer leeg. Hij lijkt nogal gespannen.

"Gewoon" zegt hij.

Gewoon? Wat is dat nou weer voor antwoord?

"Oh" zeg ik.

"Was je al lang wakker?" vraagt Harry.

"Nee, net eigenlijk," zeg ik, "is het lekker weer buiten?"

"Valt wel mee, hoezo?"

"Omdat je 'gewoon' naar buiten ging" zeg ik, maar het is eigenlijk meer een vraag om een verklaring.

Harry's uitdrukking verandert.

"Waarom krijg ik meteen een heel verhoor? Het is niet zo dat nu ik je vriendje ben dat ik 24/7 bij je moet blijven en aan je vast geplakt moet zitten hoor" zegt hij terwijl hij zijn stem verheft.

Ik schrik een beetje van zijn boze reactie. Waarom doet hij nou ineens zo? Ik kijk naar de grond. Harry zet het glas terug in de keuken en pakt zijn sleutels van de tafel.

"Wat ga je doen?" vraag ik, bang dat hij weg gaat.

"Dat bedoel ik dus, ik hoef toch niet elke keer als ik even weg wil een hele verklaring af te leggen waar ik heen ga en waarom en met wie. We leven in een vrij land. Je kan me niet vast houden, ik ben geen hondje of zoiets" roept hij.

Mijn mond valt een klein beetje open. Harry draait zich om en loopt weer naar buiten. De deur slaat achter hem dicht. Ik plof met mijn handen in mijn haar op de bank neer.
Waar sloeg dit nou weer op? Hij kan toch ook op een normale toon tegen me praten? Waarom doet hij nou ineens zo boos?
Ik besluit Gemma te bellen, misschien weet zij of er wat gebeurd is waardoor Harry ineens zo doet. De telefoon gaat een aantal keer over en net als ik op wil hangen, neemt ze op.

"Hey met Gemma" zegt ze vrolijk.

"Hey Gem, heb jij Harry vandaag gezien of gesproken?" vraag ik.

"Uhm, nee. Hoezo?"

"Ik maak me een beetje zorgen. Hij kwam net thuis, bij mij bedoel ik, en hij deed ineens heel boos, alleen omdat ik vroeg waar hij was geweest. Dus ik dacht misschien is er een andere reden waardoor hij ineens zo omsloeg en ik dacht misschien weet jij die reden" leg ik uit.

"Oh, dat is raar. Normaal wordt Harry nooit zo snel boos," zegt Gemma, "misschien moet je er even met hem over praten"

"Nee, hij is meteen weer weggegaan na die uitbarsting" zeg ik.

"Oh"

"Gem wat moet ik doen? Ik maak me zorgen"

"Emma, Harry is een grote jongen, hij let heus wel op zichzelf. Je hoeft je niet meteen zo druk te maken. Je klinkt nogal overstuur, maar ik weet zeker dat dit gewoon een misverstand is en dat Harry zo weer bijdraait en dan legt hij het waarschijnlijk ook uit. Kom anders even hier heen, je hebt echt wat ontspanning nodig lieverd"

"Okay" zeg ik.

Ik heb helemaal geen zin om de deur uit te gaan maar ik weet zelf ook wel dat Gemma gelijk heeft. Ik moet gewoon even ontspannen. De laatste tijd heb ik bijna niks anders gedaan dan me druk maken. Ik trek wat makkelijks aan en kijk nog even in Max zijn box. Hij slaapt. Ik maak hem liever niet wakker, maar ik kan hem al helemaal niet alleen laten. Ik pak de kinderwagen en probeer max erin te leggen zonder hem wakker te maken, maar dat lukt niet. Hij wordt wakker en tot mijn verbazing begint hij nog niet meteen met huilen. Ik pak een kauwgumpje en doe mijn jas aan. Met Max in de kinderwagen loop ik richting het huis van Anne, Gemma en Harry. ik ga er van uit dat Harry er niet is.

Als ik aankom doet Gemma de deur open. Vanuit de keuken hoor ik een jongens -mannen- stem roepen:

"Wat wil jij drinken?"

Het is niet Harry, die stem zou ik wel herkennen.

" Doe maar een cola-tje!" roept Gemma terug, en ze vraagt me, na me binnen te laten, of ik ook iets wil.

Ik besluit om even naar de keuken te lopen, en te kijken wie er staat, in plaats van door het huis te gaan roepen. In de keuken tref ik Zayn aan.

"Oh, hey" zeg ik.

"Hey Emma, alles goed?" vraagt Zayn.

Uhm, nee niet echt.

Ik knik ja, niet al te overtuigend.

"Doe mij maar een glas water" zeg ik en ik neem de andere twee glazen alvast mee naar de kamer.

Als ik net zit komt Zayn de kamer in en zet het glas water voor mij op de tafel.

"Dus, wat was er nou precies tussen jou en Harry?" vraagt Gemma.

"Nou.." begin ik, "Ik weet het niet zo goed. Hij was weggegaan zonder iets te zeggen, toen kwam hij terug en vroeg ik waar hij geweest was, en vervolgens werd hij boos en ging hij weer weg."

"Ik ken Harry wat langer dan vandaag en ik weet dat als hij niet goed weet hoe hij op een situatie moet reageren, dat hij dan een soort van vlucht. Maar hij komt echt wel terug hoor, en dan kunnen jullie er rustig over praten. Ik snap natuurlijk ook wel dat jij nu wilt weten wat er was, maar ik denk dat je daar nu niet achter kunt komen." vertelt Gemma.

"Waren er niet al wat botsingen tussen jullie? Dat zou namelijk ook wel een deel kunnen verklaren" vraagt Zayn.

Ik voel dat ik rood word. Het enige wat me nu te binnen schiet, is dat Harry misschien iets sneller wilt gaan dan ik. Heb ik daar te bot op gereageerd? Ik mag toch wel voor mezelf opkomen?

"Waarom word je nu zo rood?" vraagt Zayn, en ik voel me nog roder worden.

"Het is.." begin ik, "ik denk dat het misschien te maken heeft met dat Harry iets meer verwacht dan ik, op dit moment"

Ik wacht Zayn's reactie af om te kijken of hij begrijpt wat ik bedoel.

Hij begint te lachen..