Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 20 ~ Harry Styles

Ik heb nagedacht. Heel veel. Ik heb hier niet veel anders te doen. Ik heb nagedacht over Alexandra. Misschien ben ik te hard geweest tegen haar. Ik draai me om en kijk naar de klok. Het is nog best vroeg. Hoe laat zouden mam en Gemma komen? Zouden ze Emma ook mee nemen? Ik weet dat ze is blijven slapen, maar niet of ze vandaag ook nog bij ons blijft. Ik hoop het. Ik vind Emma heel aardig. Ik ken haar nog niet heel goed, maar in die paar uur dat ik haar heb leren kennen, werd me heel duidelijk dat ze echt een leuke meid is. Of ik verliefd ben? Geen idee. En als dat dan zo is, wil ik dan überhaupt wel een relatie nu Alexandra pas net weg is? Ik heb nagedacht. Heel veel. Maar ik weet het niet. De deur gaat open. Als eerst zie ik Gemma binnen komen en daarna Emma en mam. Ik zeg het niet graag, maar Emma ziet er slecht uit. Als ik nog een keer kijk zie ik dat ze ook nog een klein jongetje mee heeft. 

"Hé, wat is er?" vraag ik. 

"Heei," zegt Emma en ze gaat zitten. "stom gedoe" gaat ze verder.

Ik kijk haar vragend aan. Ik zie dat ze op het punt staat om te breken. Ik kijk haar zo doordringend mogelijk aan. 

"Vanmorgen keken we even tv, en toen zagen we bij het journaal dat mijn moeder en stiefvader een ongeluk hebben gehad en het niet hebben overleefd" vertelt Emma uiteindelijk.

Nu snap ik dat ze zo kapot ervan is. Maar ik weet nog steeds niet wie dat jongetje is. 

"En hij?" vraag ik, en ik wijs naar het voormoedelijk een half jaar oude jongetje.

"Dit is Max, mijn halfbroertje. Hij was niet bij het ongeluk. Mijn moeder en André waren op de terugweg van het politiebureau om mij als vermist op te geven. Toen wij daar ook naar toe gingen om me te melden, bleek dat, behalve de problemen met het geld en alles, ik ook nog de voogdij van Max op me draag" legt ze uit, en het lukt haar niet meer om haar tranen tegen te houden. 

Mijn mond valt open. Wat dit meisje allemaal moet doormaken, ik heb echt respect voor haar. Ik wil haar graag steunen, maar ik ben bang dat zij bang is om te dicht bij een vreemde jongen te komen. Dat is al eerder verkeerd afgelopen natuurlijk. Ik dacht dat ik het gedoe had, met die ziekenhuiszooi en met Alexandra, maar dit slaat alles. Ik wil degene zijjn tegen wie ze alles kan zeggen, uithuilen als het nodig is, en degene die haar kan opvrolijken en gelukkig maken. Ja, misschien ben ik verliefd. Kan dat? Ik ken haar nog niet heel goed. Misschien ben ik gewoon in de war door deze situatie. Zou zij net zo in de war zijn? Ik bedoel, op de zelfde manier? Wat vind ze van mij? Het gesprek dat de dames voeren volg ik niet meer. Ik denk nog maar aan één ding. Of eigenlijk, een persoon. Emma.

~

Wat denken jullie? Is onze Hazza verliefd? ;)