Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 9 ~ Emma Smith

"Ken je Harry?" vraagt Anne nog een keer.

"Nee, niet echt" zeg ik en ik vertel haar het hele verhaal.

Ik barst weer in tranen uit en ik voel een arm om mij heen. Een arm van Anne. Ze is zo begripvol. Maar ik kan nu alleen maar denken dat dit alles door mij komt.

"Het is mijn schuld" zeg ik.

"Nee, natuurlijk niet lieverd" zegt Anne meteen, "jij kon hier niks aan doen. Mo is schuldig, en hij zal daar voor boeten ook."

Er komt een meisje van ongeveer mijn leeftijd aangelopen. Dat meisje dat net stond te bellen.

"Ze komen er aan" zegt ze.

"Dit is Gemma. Mijn dochter en Harry's zus" zegt Anne als het even stil is.

"Aangenaam" is het enige wat ze uitbrengt.

Ik steek mijn hand uit en stel mezelf netjes voor.

"Sorry, ik ben gewoon nogal geschrokken. Vandaar dat ik zo sloom reageer" legt ze uit.

"Ja, dat snap ik. Heb je een hechte band met je broer?" vraag ik om de stilte te verbreken.

"Ja, heel erg. Heb jij nog broers of zussen?" vraagt Gemma.

Een beetje afleiding kan geen kwaad. Er is nu niks dat we kunnen doen behalve wachten op de ambulance. We kunnen beter zorgen dat we aan iets anders denken.

"Ik heb een klein halfbroertje. Mijn vader is dood en mijn moeder en stiefvader zijn altijd druk met werk of met mijn broertje. Ik mag mijn stiefvader niet" vertel ik, "ik vind dat hij te veel aan me zit enzo. Daarom wilde ik weg van huis. Toen ik Mo tegen kwam was ik ook zo blij dat hij mij begreep, maar hij bleek ook niet te zijn wie ik dacht" ga ik verder. "En nu, kijk wat ik heb veroorzaakt. En nu ben ik alleen" zeg ik.

"Maar wij zijn er toch? Wij begrijpen je" zegt Anne.

Gemma knikt. Ik glimlach zwakjes.

Ik hoor het geluid van de sirene steeds harder worden wat betekent dat de ambulance er bijna is. Niet veel later komen er wat mannen naar binnen die Harry op een brancard leggen en allemaal vragen aan Anne, Gemma en mij stellen. Een van ons drie mag mee. Ik kijk naar Anne en Gemma. In eerste instantie zou ik Anne mee laten gaan, maar ik en Gemma willen ook mee en ik heb geen rijbewijs en ik denk Gemma ook niet. We besluiten dat Gemma mee mag en dat Anne en ik met de auto naar het ziekenhuis rijden. In de auto praten we nog over van alles. Het is best gezellig. Maar toch blijft de gedachte dat alles mijn schuld is in mijn hoofd rondspoken. Anne heeft door dat ik me zorgen maak. Ze schenkt me een glimlach die me verteld dat alles wel goed komt. Vreemd genoeg geloof ik die glimlach nog ook. Ik ben blij dat ik deze mensen heb ontmoet. Al is het niet op de meest gebruikelijke en leuke manier.

Anne parkeert de auto en we stappen beiden uit. We lopen het ziekenhuis binnen en vragen waar we moeten zijn voor 'Harry Styles'. Blijkbaar heet deze familie dus 'Styles'. We komen de kamer waar Harry ligt binnen. Ik zie hem met allemaal slangetjes enzo. Het is verschrikkelijk om hem zo te zien. Ik kijk naar beneden. Ik had mijn eigen shirt al weer aan, dat scheelt weer een hoop vreemde blikken. De eerste tranen lopen alweer over mijn wangen. Ik voel me zo zwak. Ik kan steeds niet stoppen met huilen en als dat wel lukt barst ik binnen vijf minuten weer in tranen uit. Dit keer is het Gemma's arm die om me komt te liggen en ik hoor haar ook zachtjes snikken. Als hij maar snel wakker wordt...