Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 10 ~ Emma Smith

Ik hoor voetstappen en ik kijk om. De dokter komt binnen. Hij vraagt of het gaat. Ik knik.

"Neem anders even een glaasje water" zegt hij.

Ik knik weer. Ik loop naar het aangrenzende badkamertje en vul een beker met water. Als ik terug kom, begint de dokter te vertellen:

"Harry heeft heel veel bloed verloren en daarom is het de vraag hoe lang het nog duurt voor hij wakker wordt. Dat kan elk moment zijn maar het kan ook nog maanden duren en ik moet met spijt in mijn hart zeggen dat er een kleine kans is dat hij nooit meer wakker wordt".

Die laatste zin spookt rond in mijn hoofd. Hij gaat misschien wel dood en dat is mijn schuld! Ik hoor Anne vragen hoe groot de kans is dat hij het wél overleeft.

"Dat kunnen we niet zeggen. We weten momenteel nog niet veel, maar we kunnen ook niet veel doen nu. Het is belangrijk dat zijn lichaam nu kan herstellen. Er wordt vaak gezegd dat het helpt als je tegen mensen in coma praat. U bent tijdens de bezoekuren welkom. Er komt over een paar minuten ook nog een vrouw die wat vragen komt stellen over de dader. U kunt hier wachten" zegt de dokter en hij kijkt ons allemaal een voor een aan.

We doen wat de dokter zegt. En inderdaad na een stuk of tien minuten komt er een vrouw de kamer binnen gelopen.

"Hallo, ik ben Rosalie. Ik kom jullie even wat dingen vragen over de gebeurtenis".

Eerst stelt ze wat vragen over wat we hebben gezien. We geven eerlijk antwoord op alle vragen. Rosalie kijkt me doordringend aan.

"Zullen wij even naar een aparte ruimte gaan?" vraagt ze.

Ik zeg dat het goed is en samen lopen we weg.

"Die Mo hè", begon ze, "hoe lang ken je hem al?".

"Nou, eigenlijk maar een dag" en ik vertel het hele verhaal.

"Wat erg voor je" zegt Rosalie vol medelijden.

Ik knik.

"Je gaat toch wel aangifte doen hè?" vraagt ze.

Ik haal mijn schouders op. Ze kunnen er toch niks aan doen. Ik ken hem niet, weet zijn achternaam niet, niet waar hij woont, niks. En misschien was het wel gewoon mijn eigen domheid. Of wat nou als ze hem aanhouden en vervolgens krijgt hij geen straf omdat er geen bewijs is? Hij heeft eigenlijk niet eens wat gedaan. En straks is hij ontzettend boos dat ik aangifte heb gedaan en doet hij me iets aan...

~

Moet ik aangifte doen? Daar heb ik eigenlijk zelf niks aan.

Of moet ik hem vergeten? Dan hoef ik hem ook nooit meer te zien en kan ik dit alles achter me laten.

Wat kies jij?