Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 7 ~ Harry Styles

Writers note:

Even voor de duidelijkheid: De titel van dit hoofdstuk (Hoofdstuk 7 ~ Harry Styles) geeft aan dat het geschreven is vanuit Harry.

En bij deze, ga ik een paar minuten terug in de tijd.

~

Ik loop de kamer uit. Als ik aan het eind van de gang de hoek om ga botst er een meisje tegen me aan. Ze loopt snel om me heen en ik voel dat ze tegen mijn rug aan staat. Waar slaat dit op? Ik draai me om zodat ik haar aan kan kijken. Het valt me nu pas op dat ze geen shirt aan heeft, en haar gezicht vol met tranen is. Ze merkt dat ik naar haar kijk en slaat haar armen om haar heen. Ze kijkt langs me, en het lijkt alsof ze ergens van schikt. Ik draai me om en er komt een jongen aan gerend, ook al rent hij niet zo gemakkelijk. Hij lijkt pijn te hebben, maar vraag me niet waardoor. Het meisje achter me roept tegen hem dat hij uit de buurt moet blijven. Die twee kennen elkaar dus.

"Wat is hier allemaal aan de hand?" vraag ik.

De jongen die net aan kwam rennen/strompelen denkt even heel kort na en zegt dan:

"Niks. Dit is mijn zusje en ik moest haar halen van onze moeder omdat Emma hier boos was weggerend. Kom mee Emma"

Het zal allemaal wel. Ik heb hier niks mee te maken. Broer-zus-ruzie's ken ik ook wel. Ik stap langzaam voor het meisje, dat blijkbaar Emma heet, vandaan maar ze houdt me tegen.

"Nee! Ik haat je! Je bent mijn broer niet en je wilde me verkrachten!" schreeuwt ze.

Wat?! Er schiet van alles door mijn hoofd, maar het enige wat ik nu kan bedenken is dat Emma bij die jongen vandaan moet. Zoiets verzint niemand! Ik duw Emma voorzichtig een beetje naar achter en stap weer beschermend voor haar.

"Ga aan de kant klootzak!" roept de jongen.

Dat dacht ik dus niet. Als ik Emma nu met die jongen mee laat gaan, voel ik me voor de rest van mijn leven schuldig. Ik blijf koppig staan. Ik kijk naar de jongen en voor ik het weet slaat hij mij. Mijn wang doet nu best wel pijn, maar toch blijf ik staan, en ik ben niet van plan dat te veranderen. In eerste instantie zou ik hem nu terug slaan, maar dat loopt toch alleen maar uit op een gevecht. Ik hoop dat Emma zo slim is om weg te rennen, want ik kan nu niet achterom kijken. De jongen grabbelt in zijn broekzak. 

Kort is hij afgeleid en dat zie ik als een kans om snel een om te kijken. Emma staat er nog en ze wil naar ons toe rennen. Waarom?

"Vlucht!" is het enige dat nu in me opkomt, en ik roep het naar Emma.

Ze bedenkt zich en keert om. Ze vlucht. Ik keer me weer naar de jongen, maar dan voel ik een verschrikkelijke pijn in mijn buik. Ik kijk er naar en zie in mijn ooghoek de jongen langs mij rennen. Mijn T-shirt kleurt vanuit een plek rood, wat betekent dat ik heel erg bloed. Ik zak in elkaar. Ik hoor vaag de stem van mijn moeder, die mijn naam roept. Dan wordt alles zwart.

~

Geen keuze dit keer, aangezien, ten eerste dit niet Emma haar gedachten zijn. En ten tweede, omdat Harry nu bewusteloos is (sorry voor mensen die dat nog niet hadden begrepen en ik het dus nu al verklap).

Btw.. Dat er geen keus is wil natuurlijk niet zeggen dat reacties niet welkom zijn hè ;)