Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 42 ~ Emma Smith

Ik voel dat ik bijna in slaap val en ik doe geen moeite om mezelf wakker te houden. Harry blijkbaar wel. Hij zit de hele tijd aan me. Steeds als ik zijn hand weghaal bij plaatsen omdat ik hem daar niet wil, legt hij hem ,daar na een paar minuten weer terug. Zo kan ik nooit slapen.

"Wat wil je nou," vraag ik als hij het wéér doet, "is het niet duidelijk dat ik hier geen zin in heb."

Meteen haalt Harry zijn hand weg. Het kwam er volgens mij iets bozer uit dan bedoeld.

"Sorry" zeg ik en ik draai naar hem toe.

"Het geeft niet," zegt Harry weer met zijn welbekende lieve glimlach, "je hebt wel gelijk. Ik zou niet te snel gaan. En wat ik wil? Jou. Maar ik kan wachten"

Ik glimlach terug en doe m'n ogen weer dicht. Ik voel dat Harry een kusje op mijn voorhoofd plant en daarna ook relaxed gaat liggen.

Ik word wakker in een leeg bed. Harry is weg. Voordat ik in paniek kan raken bedenk ik me dat dat nergens voor nodig is, net als vorige keer. Ik stap uit bed. Nog een beetje slaperig loop ik naar de badkamer waar ik even snel mijn haar weer redelijk oké doe. Ik loop met naar beneden en halverwege de trap kan ik al de geur van gebakken eieren ruiken. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht terwijl ik verder loop. Harry is in de keuken geconcentreerd bezig met het klaarmaken van ontbijt. Ik loop zachtjes de keuken in en ga zonder dat hij het merkt achter hem staan. Net als hij zijn mes weg heeft gelegd laat ik hem schikken. Hij schreeuwt iets en draait zich kort daarna om. Ik kijk hem met een grijns aan.

"Ook goeie morgen Emma" zegt hij sarcastisch.

"Goeie morgen schatje" zeg ik poeslief terug.

Harry draait zich weer terug naar het aanrecht en pakt de twee bordjes die hij net had klaar gemaakt op. Hij draait zich weer terug naar mij en kijkt trots naar zijn kookkunsten.

"Voor jou!" zegt hij als een klein kind dat net een tekening heeft gemaakt, "En voor mij natuurlijk"

Ik neem lachend mijn bordje aan. We lopen samen naar de tafel die verder al gedekt is.

"Je moet wel heel vroeg zijn op gestaan om dit allemaal klaar te maken" zeg ik.

"Valt wel mee, jij bent gewoon laat opgestaan" zegt Harry en ik kijk op de klok.

Het is al bijna half 12.

"Je had me best wakker mogen maken hoor" zeg ik.

"Vind je dit geen leuke verassing dan?" vraagt hij.

"Tuurlijk wel!" zeg ik en ik bedank hem voor alles.

"Nou, aanvallen!" zegt Harry.

Na het ontbijt help ik Harry met afruimen en spullen in de vaatwasser stoppen. Nu pas besef ik me dat ik al de hele ochtend geen make-up op heb. Ik loop met Harry naar boven.

"Waar zijn Anne en Gemma?" vraag ik.

"Werken. Niet iedereen heeft zo'n lui-leventje als wij" plaagt Harry.

"O" zeg ik.

"Is er iets?" vraagt hij.

"Nee hoor, niet echt. Alleen ik wilde even aan Gemma vragen of ik weer wat make-up van haar mocht gebruiken" zeg ik.

"Dat heb jij toch helemaal niet nodig?" zegt Harry.

Ik wist al dat hij zo zou gaan reageren.

"Slijmbal" zeg ik.

"Helemaal niet"

"Echt wel"

"Laat maar" zegt Harry als hij door heeft dat ik dit nog wel even kan volhouden.