Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 3 ~ Emma Smith

"Goed, ik ga mee. Maar hoe komen we dan ongezien het huis uit? Want anders houdt m'n ma ons sowieso tegen" zeg ik, door Sam overgehaald.

"Ik zeg gewoon dat ik naar huis ga, en dan loop jij even mee om me 'er uit te laten' en dan loop je mee" zegt ze simpel.

Tja... Zo moeilijk is het ook weer niet.

Sam stopt de sleutel in het sleutelgat en opent de deur van haar huis.

“Mag het eigenlijk wel van jouw ouders?” vraag ik.

Best wel dom dat ik daar nu pas over na denk.

“Natuurlijk! Mijn ouders doen daar nooit moeilijk over” zegt Sam. Tja, dat is waar.

“Mam?!”  roept ze naar boven.

“Mag Emma hier vannacht slapen?” vraagt ze.

Haar moeder komt naar beneden en zegt: “Nee, sorry schat. We hebben over een uurtje visite van je oom en tante uit Engeland. Dat weet je toch?”

“Fuck! Vergeten!” zegt ze terug en haar moeder gaat weer verder met waar ze mee bezig was.

Sam draait zich naar mij toe met een verontschuldigende blik.

“En nu?” vraagt ze.

Ik haal mijn schouders op. Ik kan niet naar huis terug want mijn mama en André zullen razend zijn!

"Ik slaap wel bij Eva" zeg ik.

Eva is een hele goede vriendin van Sam. Ze denken allebei dat ik haar mag, maar dat is helemaal niet zo. Maar ik bedenk nog wel wat.

Ik geef Sam een knuffel en loop dan de straat uit. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en begin met scrollen door mijn contactenlijst. Er is eigenlijk niemand, behalve Sam en Eva, waar ik echt welkom ben om te blijven slapen. Maar ik heb geen zin in Eva. Piekerend loop ik verder. Ik bots plotseling tegen iemand aan, waardoor er nu koffie op mijn shirt zit. Ik kijk de jongen die tegenover mij staat recht in zijn ogen aan. Hij heeft mooie, bruine ogen waarin je mijlenver kan wegdromen. Zijn zwarte haar zit, waarschijnlijk door de wind, een beetje door de war. Hij biedt meteen zijn excuses aan en probeert het schoon te vegen maar daardoor wordt het alleen maar erger. Niet dat het me nu interesseert. Ik schiet in de lach door zijn actie. Ook hij begint nu te lachen. Zijn lach is echt perfect!

"Sorry, ik ben Mo" zegt hij, nog steeds lachend.

Hij steekt zijn hand uit, en ik pak hem vast.

"Aangenaam. Ik ben Emma", zeg ik met een grijns op mijn gezicht.

"Sorry, van je koffie. Wil je ergens anders iets drinken?" vraag ik voor ik het door heb.

"Als je zo aandringt" zegt hij sarcastisch.

Weer lachen we allebei. We lopen naar het dichtstbijzijnde restaurantje en gaan daar naar binnen. We nemen plaats aan een tafeltje en bestellen allebei wat te drinken.

"Wel zonde van je shirt" zegt Mo ineens om de stilte op te vullen.

"Huh? O, ja. Kan gebeuren toch?" zeg ik net weer ontwaakt uit mijn gedachten.

"Het is wel een mooi shirt. Waar heb je het vandaan?" zegt hij geinteresseerd.

Wauw. Een knappe, leuke, aardige jongen die ook nog geïnteresseerd is in mode én in mij. Kan het nog beter?

"Ik heb het zelf ontworpen" zeg ik. "Ik hou erg van tekenen en het maken van shirt-designs" ga ik verder. 

"Wow! Echt? Wat gaaf zeg? Zou je later ook modeontwerpster willen worden?" vraagt hij enthousiast.

"Ja, eigenlijk wel. Heel graag zelfs. Maar ik ben bang dat ik daar niet goed genoeg voor ben" zeg ik droevig.

"Natuurlijk wel! Ik ben al zo enthousiast. Een vriendin van mij woont in Parijs en is ook modeontwerpster. Als zij dit zou zien zou ze je sowieso overhalen om naar Parijs te komen en voor haar te werken" zegt hij overdreven.

"Haha, dat geloof ik niet. Dat is wel heel heel erg overdreven" zeg ik lachend.

"Misschien", zegt Mo beschaamd, "maar ze zal wel onder de indruk zijn. Mag ik misschien een foto maken en naar haar opsturen? Dan weten we het gelijk zeker" vraagt hij.

"Ja hoor. Natuurlijk" zeg ik en ik ga staan zodat hij het goed in beeld kan brengen.

Mo maakt een foto en stuurt het naar zijn vriendin.

"Hoe heet je vriendin eigenlijk?" vraag ik nieuwsgierig.

"O, ze is niet mijn vriendin. Gewoon een vriendin. Geen relatie hoor. Ik ben nog zo vrij als een vogel!" zegt Mo, "maar ze heet Noa".

We hebben al best lang zitten kletsen. Noa heeft nog niet gereageerd op het berichtje van Mo, maar hij moet nu wel gaan.

"Het was leuk je te ontmoeten" zeg ik.

"Zeker. Ik hoop dat we elkaar vaker zullen zien! Ik zal het je nog wel zeggen als Noa heeft gereageerd" zegt hij.

Ik geef hem mijn nummer en ik krijg de zijne ook.

"Waarom moet je eigenlijk weg?" vraag ik. Hij zegt dat hij nog wat had afgesproken met een vriend van hem en hij vraagt waar ik nu heen ga. Hij weet van de ruzie met mijn moeder en ik heb hem precies verteld hoe het zat. Ik moest toch aan iemand mijn verhaal kwijt.

"Ik weet het niet" zeg ik en ik haal mijn schouders op.

"Misschien is het beter om naar een hotel te gaan. Dan kan je even een nachtje rustig aan doen zonder dat er iemand op je lip zit en dan kun je alvast na denken over wat je morgen gaat doen" stelt Mo voor.

"Dat zou een prima oplossing zijn, maar ik heb geen geld bij me. Ik had natuurlijk niet verwacht dat dat nodig zou zijn" zeg ik.

"Hier" zegt Mo, en hij grabbelt in zijn broekzak en bied me wat geld aan. "Leen maar wat. Ik wil niet dat zo'n mooi meisje als jij alleen op straat slaapt" zegt hij.

~

Zal ik op zijn aanbod in gaan? Het is wel vreemd dat hij zo veel geld op zak heeft.

Maar om nou op straat te gaan slapen is ook geen optie...

Wat kies jij?