Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 8 ~ Emma Smith

Ik ren zo snel mogelijk en kijk af en toe om naar Mo. De afstand tussen ons wordt steeds korter, evenals de afstand tussen de lobby en mij. Maar wie is er eerder. Ik schreeuw om hulp. Waarom komt niemand me helpen? Waar is die jongen van net? Ik kom bij de balie aan en ik zie Mo ook de hoek om komen. Hij kijkt me vlug met een dodelijke blik aan en dan rent hij door. Huh? Hij rent door? Hij rent naar buiten toe. Ik ben veilig! Dat laatste riep ik hard terwijl ik mijn handen in de lucht gooide. Ik krijg een hele hoop what-the-fuck-blikken naar me toe geworpen en ik bedenk me even hoe ik er nu uit zie. De dame achter de balie geeft mij haar colbertje zodat ik niet meer halfnaakt door het hotel hoef te lopen. Ik leg haar uit wat er gebeurd is en ze zegt dat ze Mo hier niet meer binnen laat, zodat ik me hier echt veilig kan voelen en dat ik aangifte moet doen. Ik knik.

"Bedankt" zeg ik en ik loop naar mijn kamer om mijn eigen shirt weer te pakken.

Dat colbert breng ik straks wel terug.

Als ik de gang met mijn kamer binnenkom staan er allemaal mensen op een kluitje. Ze kijken naar iets dat op de grond ligt. Ik loop langzaam dichterbij en ik verstijf als ik zie dat de jongen die mij heeft gered, dat iets is op de grond is. Ik kijk naar hoe een vrouw helemaal in paniek is en 'Harry' naar de jongen roept. Ze schud zijn schouders maar er komt geen beweging in hem. De andere mensen proberen haar gerust te stellen en een iemand staat iets verderop te bellen. Waarschijnlijk de politie en ambulance. Nu pas kom ik weer in beweging. Ik kniel bij Harry, hoe hij blijkbaar heet, neer en kijk naar het bloed op zijn shirt. Ik had hem kunnen waarschuwen. Ik ben zo dom geweest om met Mo mee te gaan in zijn verhaal, en daar had ik voor gestraft moeten worden. Niet hij. Tranen lopen over mijn wangen. De vrouw die net zo overstuur was, wordt nu rustig. Ze loopt naar me toe.

"Gaat het wel meisje?" vraagt ze.

Ik kijk haar aan. Ik moet wel bij iedereen een bijzondere eerste indruk maken zeg. Ik zit hier met mijn gezicht vol tranen en een colbertje zonder shirt eronder.

"Ken jij Harry?" vraagt ze.

Ik haal mijn schouders op. Dit moet wel erg verwarrend zijn voor haar.

"Ik ben Anne. Harry's moeder" zegt ze, en ze steekt haar hand uit.

Ik pak haar hand vast en schud hem zachtjes. "Emma" zeg ik, tussen mijn tranen door.

~

Moet ik haar vertellen wat er is gebeurd? Ze heeft er misschien begrip voor, maar de kans is groot dat ze het mij enorm kwalijk neemt dat haar zoon nu hier ligt.

Of moet ik er omheen praten? Ik ken Harry eigenlijk niet en ik praat mezelf anders alleen maar in de problemen.

Wat kies jij?