Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 37 ~ Emma Smith

Sorry dat het zo lang duurde, ben op vakantie ^^ Ik weet niet hoe lang t is want ik heb het op mijn telefoon gemaakt... Sorry, hope you like the chapter

~

Ik snij de boterham in hapklare stukjes en laat Max ze een voor een pakken en opeten. Ik voel iets tegen mijn voet en haal van schik mijn benen weg. Ik staar naar de tafel terwijl ik veder eet. Af en toe kijk ik naar Max om te zien of alles nog goed gaat. Ik kijk op en kijk recht in Harry's groene kijkers. Ik kijk naar zijn ogen, zijn gezicht, zijn haar, zijn schouders, zijn arm, zijn hand. Zijn hand. Zijn hand houdt een pak hagelslag beet dat ondertussen wel leeg zou zijn aangezien er een hele berg chocolade-zooi op zijn bord ligt. Ik lach en hoor Gemma geschrokken zijn naam roepen. Hij kijkt naar haar en dan naar zijn bord. Hoewel ik zijn gezicht nu niet zie, zie ik dat hij bloost. Sukkel. Een leuke sukkel wel te verstaan. Mijn sukkel. Ik steek mijn benen uit richting Harry zonder dat iemand het ziet, maar ik kan de zijne niet vinden. Dan niet.

"Waar zit je met je gedachten" vraagt Gemma.

"Niks, nergens" zegt Harry en hij schuift het teveel aan hagelslag van zijn boterham.

Gemma zucht en gaat dan weer veder met eten. Ik hoor een telefoon afgaan. Het is die van Gemma. Ze neemt op.

"Hey schat...Ja tuurlijk... Oké, zie je zo" zegt ze tegen de andere persoon aan de lijn, "Zayn komt zo even"

"Weet je al waarom hij ineens weg moest?" vraag ik.

Gemma schud haar hoofd.

"Nee, dat gaat hij me hopelijk zo meteen uitleggen" antwoordt ze.

Ik knik. Ik kijk naar Max wiens oogjes half dicht zijn. Hij is echt heel erg moe.

"Wil je even slapen Maxie?" vraag ik en ik sta op om hem in de kinderwagen te leggen waar hij in kan slapen.

Als ik terug kom bij de tafel zijn Harry en Gemma al aan het afruimen. Ik maak een beweging om ook te helpen maar dan zegt Gemma al dat het niet nodig is. Ik ga op de bank zitten en wacht tot de rest er ook zit. Net als iedereen zit en Gemma haar mond opendoet om iets te zeggen, gaat de bel. Gemma verdwijnt in de gang en komt niet veel later weer terug met Zayn.

"Hoi" zeg ik sta op om hem te begroeten zoals ik dat altijd doe.

Zayn begroet me terug en loopt dan ook langs Harry die hem op zijn manier begroet. Niet heel sociaal. Ik begin te denken dat hij Zayn niet echt mag. Zayn ploft neer op de bank en dan is het stil. Kort daarna proberen Gemma en Zayn op het zelfde moment de stilte te verbreken wat er voor zorgt dat niemand één van de twee kan verstaan. Zayn gebaart naar Gemma dat zij eerst mag.

"Waarom was je gister ineens weg?" vraagt ze.

"Je weet wel, met mijn werk en zo. Ik bedacht me dat ik nog iets door zou sturen naar mijn baas" zegt hij.

Ik ken hem nog niet, maar ik zie het aan hem dat hij niet 100% eerlijk is. Ik weet niet waarom.

"Wat voor werk doe je?" vraag ik geïnteresseerd.

"Niks bijzonders, iets met computers" antwoordt hij onverschillig.

"Oh" komt er zachtjes uit mijn mond, "iets met computers?"

"Ja" zegt Zayn, "Het is een beetje ingewikkeld maar hou het maar op 'iets met computers'"

Ik knik en leg mijn hoofd op Harry's schouder.

"Hoe laat komt je moeder thuis?" vraag ik hem.

"Hoezo? Was je wat van plan?" antwoordt Harry met een knipoog.

"Nee gewoon" zeg ik.

"Ze kan elk moment thuis komen. Ze werkt maar een halve dag vandaag" zegt Gemma.

"Oh oké," zeg ik, "aan dat antwoord heb ik tenminste iets"

Ik steek mijn tong uit naar Harry waarna hij dat terug doet. Gemma en Zayn beginnen een gesprek en Harry en ik zeggen niet veel. We luisteren een beetje mee. Ik hoor de deur kraken en daarna dichtvallen. Daarna volgt een 'hallo' van een bekende stem. Anne.

"Harry, Gemma, helpen jullie even met de boodschappen?" roept ze door het huis.

Gemma springt op en Harry heeft nog wat moeite ermee vanwege de pijn. Zayn en ik blijven alleen in de woonkamer achter.

"Dus" zeg ik om de ongemakkelijke stilte te verbreken.

"Hoe zit het nu tussen jou en Harry" vraagt hij.

"Goed! We zijn nu een stelletje" zeg ik blij.

"Oh" zegt Zayn een beetje somber.

"Hoezo?" vraag ik.

"Harry lijkt niet echt blij. Toen hij nog met Alexandra had, leek hij veel vrolijker" zegt hij.

"Misschien komt het door de pijn" zeg ik vastberaden, maar ik ben het niet.

Misschien ben ik wel een van zijn vele meisjes die hij gehad heeft. Misschien is hij wel net als Mo. Zayn haalt zijn schouders op.

"Als je twijfelt mag je altijd met mij praten hoor, ik ken hem dan nog niet heel lang, maar ik weet wel hoe een jongen van deze leeftijd in elkaar zit" biedt hij aan.

"Bedankt" zeg ik en dan komen Harry en Gemma weer terug de kamer in met Anne.