Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 34 ~ Emma Smith

Ik word wakker als ik met mijn rug op de grond val. Van de bank af gerold. Ik sta kreunend op. Ik ben blijkbaar in slaap gevallen op de bank. Mijn blik valt op de klok: tien uur. Ik grijp naar mijn hoofd. Het voelt alsof er een kermis daarbinnen is. Ik loop de trap op naar de badkamer en pak een paracetamol uit het kastje. Ik neem hem in met een glaasje water. Ik loop naar het kamertje va Max en zie dat hij wakker is. Ik haal hem uit het bedje en loop met hem naar beneden. Ik gooi een kussen op de grond en ga erop zitten en zet Max voor me neer. Hij kan al zitten en probeert nu steeds stukjes te kruipen. Hij begint een heel verhaal t brabbelen maar het komen geen woorden uit zijn mondje waar ik een beetje om moet lachen. Max lacht er nu zelf om en dat ziet er echt heel schattig uit.

“Wil je lekker wat eten Maxie?” vraag ik aan hem.

Niet dat hij antwoord kan geven. Ik loop naar de keuken en pak een boterham voor hem en een voor mezelf. Ik haal voor Max de korstjes eraf omdat die nog te hard zijn. Ik snijd de boterham in kleine stukjes en doe het op een bordje. Ik zet hem in de kinderstoel aan tafel en ga zelf ook aan tafel zitten. Ik wil hem een stukje voeren, maar al snel geeft hij aan dat hij zelf zijn eten naar binnen wilt werken. Oké, wat hij wilt. Ik haal mijn telefoon uit de lader en kijk of ik nog berichten heb.

‘(7) Nieuw bericht van ‘Onbekend’”

Ik open alle 7 berichten:

Hé, ik kwam er achter dat ik je nummer nog niet had. Gelukkig Gemma wel. X H

Gaat alles nog goed daar? X H 

Slaap lekker schat! X Harry

Al wakker? X Hazza

Ik ben al thuis. X H

Waarom reageer je niet? X H

Lieverd, ik mis je. Wanneer kom je langs? Ik maak me zorgen. X Harry

Oh. Shit. Hij maakt zich zorgen. Nou ook niet echt het ideale voorbeeld van ‘rust’.

Alles goed hier. Geen zorgen. Ik kom er zo aan, ff mezelf opfrissen. Ik was in slaap gevallen :$ Sorry dat ik niet reageerde. X Emma

Dat worden dus 2 sms-jes. Jammer dan. Ik druk op verzenden. Ik sta op om een beker melk te pakken voor mezelf en vul ook Max zijn flesje.

Als ik heb gedoucht en Max in het badje heb gewassen kleed ik mezelf en hem aan. Ik doe wat mascara op en zet Max in de kinderwagen en geef hem zijn bijtring. Anders zit hij straks de hele tijd te huilen omdat zijn tandjes pijn doen. Als het zo elke dag gaat hou ik het echt niet vol. De telefoon gaat en ik pak hem op.

“Met Emma” zeg ik.

“Emma, waar blijf je?” hoor ik een wanhopige stem aan de andere kant van de lijn zeggen.

“Huh, wie is dit?” vraag ik nog half slaperig.

“Sam, we zouden samen naar school fietsen” zegt Sam half boos.

“Oh ja, sorry Sam. Ik denk dat ik vandaag niet ga. Ik leg het een andere keer wel uit” zeg ik.

“Je weet dat vandaag dat belangrijke college is waar je perse naar toe wilde hè?” zegt Sam.

“Is dat vandaag? Oh. Kut. Wil je voor één keer aantekeningen voor mij maken? Als ik het uitleg begrijp je het wel” zeg ik.

Ik besef me dat ik heel vaag doe en dat ze zich nu waarschijnlijk zorgen maakt.

“Maar ik ga nu ophangen” zeg ik.

“Oké, kom je morgen wel?” vraagt ze, en ik hoor teleurstelling in haar stem.