Scars - Your Choice (Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 39 ~ Emma Smith

Ik sta zachtjes op van de bank en probeer Harry niet wakker te maken. Halverwege de film is hij in slaap gevallen. Blijkbaar was hij niet echt onder de indruk van de film. Ik haal de dvd uit de speler en stop hem terug in het hoesje. Ik werp snel een blik op de klok en zie dat het al laat is. Ik kijk of Max nog slaapt en dat is zo. Ik til hem op en breng hem naar zijn eigen kamertje waar ik hem in zijn bedje leg. Ik pak een deken uit de kast en leg die als ik weer beneden ben over Harry heen. Ik doe alle lichten uit en ga zelf ook naar mijn bed. Eigenlijk had ik Harry nu naast me gewild maar hij lag té lief te slapen om hem wakker te maken.

Als ik wakker word loop ik meteen naar Max zijn kamertje. Hij ligt te huilen dus ik besluit hem maar op te pakken. Ik wieg hem een beetje in mijn armen omdat hij daar rustig van wordt. Ik ga met hem nog steeds in mijn armen naar beneden. Ik kijk naar de bank die met de leuning naar me toe staat. Ik leg Max zo zachtjes mogelijk in zijn box en loop dan naar de bank. Ik kijk over de leuning en zie tot mijn verbazing dat er niemand op de bank ligt. Alleen de deken. Is hij zomaar weggegaan? Ik heb het verpest. Ik ga op de bank zitten. Natuurlijk is hij weg. Hij werd wakker in een in een vreemd huis op de bank. Veder was er niemand in de buurt. Ik had gewoon bij hem moeten blijven. Ik ben zo dom. Ik laat me op de bank vallen en begin zachtjes te snikken. Ik schik me dood als ik ineens iets harigs boven mijn hoofd zie hangen en geef het een klap. Ik schik als ik zie wat ik heb geslagen, of eigenlijk wie.

"Harry! Het spijt me zo, ik schok! Het was een reflex!" roep ik naar hem en hij begint te lachen.

Ik word rustig en bedenk me dan dat hij er nog gewoon is.

"Je bent er nog? Ik dacht dat je weg was" zeg ik.

"Natuurlijk ben ik niet weg! Waarom zou ik?" vraagt hij lachend terwijl hij tegen de zijkant van zijn hoofd wrijft waar ik hem heb geslagen.

"Omdat ik je alleen had gelaten. Waar was je?" vraag ik bezorgd.

"Naar de wc. Mag dat niet?" vraagt Harry en ik schiet nu ook in de lach.

"Gaat het wel?" vraag ik vanwege de klap.

"Ja hoor, waarom huilde je?" vraagt Harry terwijl hij naast me komt zitten.

"Omdat ik je nu al miste" zeg ik en ik merk dat ik me daarnet echt aanstelde.

Harry lacht me uit en ik kijk beschaamd naar beneden. Ik kijk op als ik een kussen tegen mijn hoofd voel.

"No, you didn't..." waarschuw ik hem maar voor ik het weet krijg ik nog een kussen naar mijn hoofd geslingerd.

"Now it's on like Donkey Kong!" roep ik uit en begin ook met het werpen van kussens.

Na een paar minuten als gekken door het huis gerend te hebben zijn we allebei doodop. Ik pak mijn telefoon van tafel omdat hij oplicht.

(1) nieuw bericht van Sam:

Emma, je zou vandaag weer naar school komen. Waar ben je? Lekkere vriendin ben jij, met je beloftes. Wat heb ik aan jou?

Ik schrik van het bericht en kijk naar de klok. Shit. Ik sms snel terug:

Oh Sam, het spijt me zo! Ik heb me verslapen, kom vanmiddag naar me toe dan leg ik alles uit!! Xx vergeef me

Harry kijkt me bezorgd aan.

"What's wrong babe?" vraagt hij.

"Ik had mijn vriendin Sam belooft vandaag weer naar school te gaan, maar daar is het nu te laat voor. En nu is ze boos op me" leg ik uit en mijn ogen beginnen te prikken bij de gedachte dat ik iedereen kwijtraak.

Harry slaat een arm om me heen wat me rustig maakt. Als ik hem niet had...

"Ze draait wel bij. Als je het uitlegt snapt ze het vast, en anders is ze het niet waard" zegt Harry alsof hij precies weet hoe meisjes in elkaar zitten.

Ik knik zwakjes. Hij heeft gelijk.

"Harry?" vraag ik zachtjes.

"Ja lieverd?" zegt hij en hij kijkt me aan.

"Willen jullie ook op de begrafenis komen?" vraag ik twijfelend.

"Maar ik ken je ouders niet eens" antwoord hij en het doet me pijn dat hij André onder de categorie 'ouders' laat vallen.

"Maar ik kan er niet heen zonder jouw steun. Harry, ik heb je nodig" zeg ik lichtelijk in paniek.

"Als jij het wilt," zegt Harry "wil je Gemma en mijn moeder er ook bij?"

"Als ze dat willen? Jullie zijn degenen wie mij hebben gesteund de laatste tijd" antwoord ik.

"Natuurlijk willen ze dat wel, als jij het wilt. Kom eens hier" zeg Harry en hij houdt zijn armen open.

Ik leg mijn hoofd weer tegen Harry's borstkas en luister naar zijn hartslag terwijl zijn armen om me heen gevouwen zijn.

"Emma?" begint Harry na een tijdje, "Ik snap dat je genoeg aan je hoofd hebt en het druk hebt en zo, maar zullen we samen even wat afleiding zoeken? Samen wat leuks gaan doen?"

"Ik zou wel willen..." veder kom ik niet.

"Maar?" vraagt Harry die wist dat er een 'maar' achter zat.

"Maar je moet nog te veel regelen. Ik snap het" vult hij mij aan en draait zijn gezicht geïrriteerd en teleurgesteld weg.

"Het spijt me" zeg ik. 

"Ik snap het wel, maar het zou voor jou ook beter zijn" legt Harry uit.

"Je hebt gelijk. Misschien moeten we gewoon gaan. Wat maakt het uit?" zeg ik en ik probeer enthousiast te klinken waarop Harry meteen opkijkt.

"Echt?" vraagt hij en ik knik 'ja'.

"Wat had je in gedachten?" vraag ik nieuwsgierig.

"Het is nog vroeg, dus we zouden naar een pretpark kunnen? Of de dierentuin? Diner in Parijs? Mount Everest beklimmen?" ratelt Harry.

"Ho ho ho, waarom meteen zo duur? Ik heb geen geld over hoor. En even serieus, de Mount Everest beklimmen?" vraag ik ongelovig.

"Oké op het laatst sloeg ik een beetje door, maar die eerste drie kunnen wel. Ik betaal, jij kiest" zegt Harry vastbesloten.

~

Ik weet zeker dat alle drie fantastisch zouden zijn om met Harry te doen. Natuurlijk is een diner in Parijs het meest romantisch, maar dat kan ik toch niet van hem vragen? Toch?

Wat kies jij?