SARIŞIN (TAMAMLANDI)

11...

Yirmi altı yıllık hayatımda bir ilki yaşadım. Yıldırım timinin koyu mavi gözlü komutanını rüyamda görmüştüm birkaç dakika önce...Yıllardır rüyalarımda daha doğrusu kabuslarımda sadece akıttığım kanları, verdiğim kayıpları gören ben ilk defa böyle bir rüya görmüştüm...

Saat sabaha karşı 4e geliyordu.Rüyam o kadar güzeldi ki nefesimi kesmişti adeta..Anlatılamayacak kadar güzel...
Biten sigaramın izmaritini çöpe atıp yeni bir sigara yaktım.. Saatlerdir oturmuş sigara içiyordum, gökyüzünü süsleyen dolunaya bakarak... Düşünmekten kaçıyordum lakin rüyama kadar giren koyu mavi gözler o kadar etkiliydi ki düşünmeden edemiyordum da...

Kendimi bildim bileli hayatımda kardeşlerim ve Vatan'ıma olan sevgimden başka bir şeye karşı bir his beslemeyen benim için bu durum fazlasıyla tuhaf hissettiriyordu...

Evet koyu mavi gözlü adam etkileyiciydi..Gören her kadın etkilenirdi lakin ben diğer kadınlar gibi değildim.Benim önceliklerim her zaman Vatan'ıma olan görevim olmuştu..Şimdi neden onu düşünmekten kendimi alamıyorum...Anlamıyorum...

Aşk dedikleri şey bu hissettiklerim miydi ?

Hayır...Olamazdı, olmamalı...Kabul etmek istemiyorum bu duyguyu...Ben Vatan'ına aşık bir kadınım...Benim için aşk demek Vatan demekti zaten...

"Kendini birşeylere şartlamak zorunda değilsin kardeşim..Hislerine güven, ne hissediyorsan bu görevini yapmanı etkilemez"diyen Kara'nın sesi ile irkildim..İlk defa yanıma gelen birini hissedememiştim..

"Kendimi birşeylere şartladığımı sana düşündüren nedir?"diye sordum yeni bir sigara yaktiktan sonra...

"Odadan çıktığından beri seni izliyorum..Yıldırım timinin komutanını gördüğünden  beri bir durgunluk var üzerinde...Ayrıca bir kaç saniye önce benim için aşk sadece Vatan demektir demenden birşeyler hissettiğini ve kendini kandırmaya çalıştığını anladım."diyip kendine sigara yakmıştı.

"Bizim abimiz gibisin Kara..Haklısın kendimi şartlandırıyorum, buna mecburum...Baksana şimdiden gelişini bile hissetmedim.Oysa daha yanıma yöneldiğinde anlardım gelişini."

"Ruh eşi diye bir kavram var bilir misin kardeşim...Her canlı dünya üzerinde eşi ile yaratılmış, zamanı geldiğinde aşk adı altında ruhunun bir olduğu kişiyi bulursun..Kimisi şanslıdır erken bulur ruhunun eşini, kimisi ise bulamaz yıllar geçsede..Aşk seni güçsüz kılmaz aksine kardeşim aşk seni ruhunu tamamlar..Hissettiklerinden korkma..Hissettiğin duygu seni Vatan'ına hizmet etmekten alı koymayacak...Birlikte daha güçlü olmanızı sağlar."demişti Kara...

"Bunları konuşmamıza gerek yok...Bakışları etkileyici biriydi sadece..Görür görmez aşık olacak değilim..Kaldı ki o beni görmedi bile, liseli ergenler gibi kendi kendime birşeyler yaşayacak değilim sonuçta"diyip zoraki bir gülümseme sundum...

"Ne olacağını bilemezsin...Abin olarak yanında olduğumu bil kardeşim..Kendini şartlama akışına bırak zaman bir arada olmanız gerekiyorsa birlikte olursunuz zaten"diyip kalkıp gitmişti geldigi gibi sessizce...

Biraz daha oturmuş saatin 5'i göstermesi ile kalkıp odaya geçmiştim. Üzerime eğitim kıyafetlerini giyindikten sonra kardeşlerimi uyandırıp tekrar bahçeye çıkmıştım... Kardeşlerimi beklerken gelen adım sesleri ile tüylerim diken diken oldu..Hafifçe arkamı dönüp baktığımda Yıldırım timi ve komutanı görüş açıma girmişti...Koyu maviler ile göz göze gelmiştik tekrardan...Hala tuhaf hissettiriyordu bakışları...

Üzerimde siyah askılı tşört ve siyah eşofman altı yüzümde dudaklarım dışında saçlarımı da kapatan maskem vardı.Bedenimde dolanıyordu bakışları hissedebiliyordum...Gözlerimi üzerinden çekip önüme döndüm, kardeşlerimde gelmişti zaten...