Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar.
Sınır: 60 oy 50 yorum
_____________
Bölüme geçmeden önce şunu söyleyeyim. Uyuşturucu hakkında çok fazla araştırma yaptım. Önceden kullanan insanların röportajlarını inceledim. Fakat elime doğru düzgün bir bilgi geçmedi. İçerisi nasıl bir yer? İlk seansta neler yapıyorlar? Yemek, uyku düzeni? Ziyaretçiler, bahçeye çıkma saati? Vs. Bunlar hakkında hiçbir bilgi edinemedim. O yüzden mantıklı olmaya çalışarak, kafama göre yazacağım.
Tekrar keyifli okumalar.
💉
Karakoldan çıkıp karşıda ki arabada bizi bekleyen Ethem'in yanına gittik. Kapıyı açıp arka koltuğa oturduğumda Tolga da ön koltuğa oturmuştu.
"Ne yaptınız?"
"İfademi aldılar. Savcılığına göndereceklermiş." Dediğimde derin bir oh çekti.
"Şimdi nereye gidiyoruz." Dediğimde cevap vermediler. Yarım saat kadar sonra arabayı bir yere park etti Ethem. İkisi de sıkıntılı görünüyordu. Başımı çevirip nerede olduğumuza baktığımda kan beynime sıçradı.
"Nasıl ya?" AMATEM Alkol Ve Madde Bağımlılığı Tedavi, Eğitim Merkezi
Gördüğüm şeyin gerçekliğini sorgularken onlara baktım.
"Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz?" Yavaş yavaş yükselen sesim gelecek kavganın habercisiydi. Tolga sıkıntıyla üfleyip arabadan indi. Beni de indirmek istediğinde geriye doğru kaçtım.
"Gitmeyeceğim ben o yere." Diye çığlık atıp ayağımla Tolga'yı itekledim.
"Gidip adam gibi tedavi olacaksın!" Diye keskin bir sesle belirtti Tolga. Daha sonra Ethem'e seslendi. Ethem ayaklarımı tutup Tolga'ya vurmamı engelledi. Ben kurtulmak için elimle rastgele vuruyordum.
"Bırak beni! Sizden nefret ediyorum." Dediğimde zorla da olsa beni arabadan çıkartmayı başardılar. Binaya doğru yaklaşırken bekçi kapıyı açtı. Ethem'e ağlayarak baktım. Üzerindeki tişörtü tutum.
"Ethem lütfen, sana yalvarıyorum beni burada bırakma. Burası benim özgürlüğümü kısıtlayacak. Ethem ne olur. Ne istersen yaparım. Ama beni buraya mahkum etme." Diyerek hıçkırdığımda dolan gözlerini kaçırdı.
"Bu senin iyiliğin için. Sen burada iyileşeceksin. Allah kahretmesin Batu, şu haline bak. Yüzün, gözün çökmüş. Küçücük kalmışsın. Böyle devam edemezsin. Eğer birazcık bizi düşünüyorsan, tedaviyi kabul edersin." Dediğinde çıldıracak gibiydim. Onlar onayladığımı sanarken ben açık kapıdan dışarıya doğru var gücümle koştum. Arkamdan bağırdıklarında daha uzaklaşamadan belimden tutuldum. Ellerimi ve ayaklarımı çırparak arkamdaki kişiye vurmaya çalıştım.
"Rahat dur!" Diye uyarı alınca arkamdakinin Tolga olduğunu anladım.
"Sana yalvarıyorum bırak! Ben buraya hapsolmak istemiyorum." Tolga elini belimden çekmeden beni kendine çevirdi. Yüzümü ellerinin arasına aldı. Onunda gözleri dolmuştu.
"Bizim içinde zor. Ev sensiz nasıl olacak bilmiyorum. Dora'yı nasıl zapt edeceğiz bilmiyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Tek bildiğim senin tedavi olman gerektiği. Batu anlasana böyle nereye kadar gideceksin ha? Her gün, Batu kriz geçirdi mi? İyi mi, değil mi? Bize bunları düşündürtmek zorunda değilsin." Dedi ve beni kucaklayıp binaya girdi. Çırpınışlarım devam ederken bir faydası yoktu. Beni Ethem'e emanet edip üst kata çıktı Tolga. Kaderime razı gelerek hiçbir şey yapmıyordum. Kaçmaya çalışmıyordum. Onlara da yapacağımı bilirdim.
