Dilhun

20

2019

Kadirin cenazesinden bu yana neredeyse 8 ay geçmişti. Yılın sonuna gelmiştik.

Yazgı bu süreçte çok sessizleşmişti. Derslere giriyordu ve sonrasında sokak sokak abisinin katilini arıyordu. Bulaşmadığı iğrenç yerler kalmamıştı.

Yine ondan haber alamadığım bir gündü. Ezgiyi de aramamıştım endişelenmemesi için.
'aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor lütfen daha sonra tekrar deneyiniz' telesekreterin uyuz sesi yüzünden sinirle telefonu tam fırlatacağım sırada telefon çalınca hemen açtım.

"alo yazgı neredesin sen aklımı kaçıracaktım"

"Yazgı yok ama arif var"

Telefonu kulağımdan çekip ekrana baktım. Sonra tekrar kulağıma götürdüm.

"seninki yine burada"

Arif benim emniyetten tanıdığım komiser arkadaşımdı.

"of Allahım delircem. Tamam Arif hemen geliyorum"

Telefonu kapatıp hemen arabamı çalıştırıp emniyete sürdüm. Bu kız artık durmak bilmiyordu. Başına bir şey gelmesinden korkuyordum.

Emniyete geldiğim gibi koşarak Arifin yanına gittim. Nezaretin önünde durmuş Yazgı'ya bakıyordu. Yazgıyı görünce derin bir nefes alsamda göründüğü şekil içimi mahvetti.

"7 tane tefeci arasından zor kurtardık onu. Evet eyvallah sayesinde manyakları topluyoruz ama bak 7 diyorum serhat. 7 tane ayyaş adamın arasından zor aldık"

Arif anlatırken parmaklıklar ardındaki Yazgıyı izliyordum. Sürekli elleriyle uğraşıp duruyordu.

"çekirge bir sıçrar iki sıçrar. Bu kıza mukayyet ol kardeşim."

Gözlerimi kapatıp sakin kalmaya çalıştım. Bu onu kaçıncı karakoldan toplayışımdı bilmiyorum.

"tamam, sen şimdi onu çıkar. Bir daha olmaz söz veriyorum"

"umarım"

Arif parmaklıklar açtı ve bende Yazgı'ya doğru adımladım. Önünde diz çöktüm ve çizmeye başladığı ellerini tuttum. Gözleri beni bulduğunda anında dolmuştu.

"bulamadım serhat. Yine bulamadım."

"Yazgı, güzelim artık dursan mı"

Kafasını sallıyordu olumsuz anlamda.

"hayır olmaz. Olmaz"

"beraber arayalım o zaman. Bundan sonra bensiz olmaz tamam mı"

"yardım edecek misin"

"edeceğim tabi. Sakın bensiz bir şey yapma tamam mı"

"hayır beni oyalıyorsun. Yalan söylüyorsun"

Yazgı ağlamaya başladığında ellerimle yüzünü avuçlarımın arasına aldım.

"güzelim, hadi bu Serhatı düşünmüyorsub da ezgiyi de mi düşünmüyorsun. Abinden sonra ablasını da mı kaybetsin. Tefecilerin arasında aklın neredeydi senin"

Yazgı bir ande boynuma sarılıp hıçkırarak ağlamaya başladı. Zaten kuş kadar hafif olan bedenini sıkı sıkı sardım.

"şhhh geçti güzelim ben buradayım."

🌱🌱🌱

O günden sonra yazgı söz verdiği gibi değişik işlere bulaşmadı.