Savcı olan Onur Suvaran üniversitede tanıştığı ve ilk aşkı olan biricik sevgilisi Asya Demirel'i amansız bir hastalıktan kaybedince tüm dünyaya küsüp sadece işine odaklanan acımasız ve sert bir savcı olmuştur.
Hayat ona öyle bir oyun oynar ki. İlk a...
Ablamdan gelen mesaja hala inanamıyordum. Ne demek beni almaya o savcı bozuntusu gelecekti ya. Geldiğimiz piknikten sonra ayarlanan araba bozulduğu için herkes kendi gidecekti. Bende ablamdan beni almasını istemiştim ama onun yerine savcının geleceğini söylemesi beni şoke etmişti.
"oo demek makamınıza şerefinize sizi almaya savcı beyler geliyor"
Arkamdan gelen ses ile ürkmüştüm. Parmağım ile dişimi kaldırdım ve bir elimde yüreğimin istündeydi.
"manyak mısın sen ya. Ödümü kopardın ne o arkamdan gizlice mesajlarıımı mı okuyorsun."
Burak arkamdan geçip karşıma dikilmişti.
"valla öyle bir niyetim yoktu. Baktım seni gördüm. Öylece dikiliyordun. Bende yoksa bu kıza inme mi indi dedim merak ettim. Sonra da yaklaşınca açıkta duran telefonu gördüm işte"
Burağın garip bir şekilde sakince bana açıklama yapması şuan her şeyden daha garip gelmişti.
"bu mesajlarımı okuman için bir bahane değil"
Burak bir şey demek yerine gözlerini yok edecek derecede sırıtıyordu. Gerçi bu çocuğun gözü yoktu bence. En ufak bir tebessümde bile yok oluyordu. Ama tatlı gelmiyor değildi. Tabi boş boş konuşmasa bir de.
"sen ne gıcık bir kızsın ya"
"allah allah sen normalsin de ben mi gıcığım"
Arkamızdan duyduğum korna sesi ile ikimizde aynı anda döndük. Yeşil plakalı savcı arabası dibimize kadar geldi. Onur savcı da indi arabadan.
Burak ile yan yana durduk onun yanımıza gelişini izledik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Savcı Onur bana bakıyordu bende ona. Ikimizde konuşmuyorduk. Aslında konuşacak bir şeyim olmadığını düşündüğüm içindi. Onun da muhtemelen çekincesi vardı.
"merhaba, ben Burak. Memnun oldum sayın savcım"
Onur savcı Burağa çevirdi bakışlarını ve tek kaşı havada bakıyordu. Yo yo hayır, hayır. Bu adam tıpkı kadir abim gibi bakıyordu. Yanımdaki her hangi bir erkeğe bakışı hep böyle olurdu. Yargılayıcı sorgulayıcı. Burak da bu durumdan rahatsız olmuş olacak ki kendisini toparladı.
"şey ben Ezginin okuldan arkadaşıyım da."
"anladım."
Bakışlarını bana çevirdi. Ve ablamın beklediğini söyleyip arabaya geçmemi istedi.
"seni de bırakmamızı ister misin"
"olabilir mi ki"
Burak biraz çekinerek Onur'a baktığında gülmemek için dudaklarımı bastırdım.
