Nights of December

Chapter 20

"Adiel"

Mabilis na sagot niya. Adiel?, sounds great.

"why Adiel?" pagtataka ko

"because of its meaning" hinawakan niya ang kamay ko

Kinuha ko ang notebook malapit sa akin. Sinulat ko ang Adiel roon. Alam ko namang hindi ko 'yon makakalimutan..dahil siya yung nag suggest. Nagustuhan ko rin ang meaning ng pangalan na 'to kaya ganon nalang ang naging reaksyon ko.

"Noted" pagkatapos isulat ay binalik ko na ang notebook sa cabinet. Humiga na ako at braso ni Donny ang nagsisilbing unan ko.

"I love you" saad ni Donny, tumingin ako sa kanya at hinalikan ang ilong niya.

"I love you more"

Pagkatapos ng daldalan ay natulog na kami. Braso niya ang nagsisilbing unan ko ngunit nang magising ako ay inayos ko na ang braso niya dahil baka mangawit ito, lalo na't mag lalaro siya ng basketball bukas.

...

Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mga mata ko. Tulog pa rin si Donny, hindi gaya ng dating inaasahan ko na mauunahan niya akong gumising. Dahil sa malalim pa ang tulog niya ay hindi ko siya ginising. Bumangon na ako upang maligo, pagtapos ay dumiretso na ako sa kusina upang magluto ng almusal.

I cooked bacons, eggs, sandwich and salad.

Habang hinahanda ang pagkain sa lamesa ay nakita kong lumabas na ng kuwarto si Donny. Dumiretso ito sa akin at niyakap ako mula sa likod.

"good morning" bati nito sa akin, tumingin ako sa kanya at hinalikan ang pisngi niya.

"morning" kinuha ko ang isang sandwich na ginawa ko at sinubuan siya.

"walang morning kiss?" tanong niya, humarap ako sa kanya at kumain ng sandwich

"hindi pa ba morning kiss 'yon?" tanong ko pabalik

"Not enough" tumingin siya sa gilid ngunit diretso pa rin ang mukha niya. Tila nag hihintay na halikan ko ang labi niya.

Tumingkad ako upang maabot ang labi niya. Pagkatapos ay bumalik ang tingin niya sa akin at ngumiti "enough" he said softly.

"let's eat na mag ba basketball ka pa mamaya" umupo na kami at nag umpisang kumain.

"ready for later?" I asked him before sipping coffee. I was excited for him. Imagine, after a few years he could play basketball again. His friend told me that when Donny and I broke up Donny didn't touch ball anymore.

Because for him it was traumatic.

"sana kaya ko pa" he said sadly. Siya pa ba, kayang-kaya niya 'yon. MVP kaya 'yan. I'm just always here for him...to support him.

"shempre naman, ikaw pa ba" I said. Not to make him feel better, I said that because I knew he could.

"are you sure?"

"yes" maikling sagot ko.

We rested first before going to court. Felix and his other friends were there. Nanlalaro din sila. Nung una ay ayaw nang tumuloy ni Donny pero makalipas ang ilang minuto ay nagbago ang desisyon niya.