Nights of December

Chapter 26

Belle's POV

When I woke up I immediately picked up my phone on the table. It's three am, ang aga pa, wala na nga pala akong trabaho. Somehow I felt okay because of what Aiden did. Even for a few hours I forgot my problem, I was happy.

I saw a new article about CCC. Binukas ko agad ito at binasa ang mga nakasulat rito.

'CCC, one of the most famous mall in Asia. They also opened new branches outside Asia'

'CCC is owned by one of the richest families in Asia. The Cabrera Family. The head engineer of its branches is the only child of Mr. and Mrs. Cabrera, Aiden Cabrera'

Aiden?

My eyes widened after reading the article. Sila Aiden yung nay ari. Bakit hindi niya sinabi sa akin.

To Aiden:
May nalaman ako

Hindi na ako umasa na mag rereply siya dahil maaga pa, baka natutulog pa 'yon.

Aiden Calling..

[Hello..]

His deep voice sound so good

"Aids sorry, napaaga yata ako" I covered my mouth.

[Okay lang]  he chuckled

[you okay?, ang aga mo nga napatawag, may problema ba, do you want me to go there?]

"okay lang" I laughed silently "kayo pala yung owner ng CCC"

[Belle, h-how d-]

"sa article, nabasa ko" sagot ko kaagad

[Sorry]

"bat ka nag sosorry" tumawa ako

[Kasi, hindi ko nasabi sa'yo]

"It's okay, na appreciate ko yung mga ginawa mo. Thank you ulit"

[no problem, basta masaya ka]

"Masaya ako, sobra"

[hindi ka makakapagsinungaling sa akin, anong problema?, bat ganyan boses mo?]

"Wala, ano ka ba" tumawa ako para mabawasan ang pagtataka niya.

[Anong wala, tell me, do you need me now?, pupuntahan kita]

"okay lang talaga, matutulog na ulit ako"

[Okay, let's talk about it later]

He ended the call huminga muli ako at binalik ko ang cellphone ko sa side table. Siya nalang ba talaga yung natitira?.

Yung natitirang may pake sa akin.

Yung, gusto lagi akong masaya

Yung, handang itago sa akin yung identity niya in a good way para lang maging komportable ako sa mga ikikilos ko.

Siya nalang ba?

Mariin kong pinikit ang mga mata ko at may luhang bumagsak mula rito. Nag umpisa narin akong humikbi ng malakas. Gaya ng laging ginagawa ni Donny, kinagat ko ang isa kong kamay para mapigilan ang malakas na paghikbi. Nasa kabilang kwarto lang si Donny, baka magising pa 'yon.

"miss na miss na kita" I sobbed louder "kasi, kahit katabi lang kita parang wala ka e"

"miss ko na yung yakap mo, yung mga halik mo" napahilamos ako sa mukha ko.

"ayoko nang wala ka" my shoulders went up and down because of sobbing so hard.

Maybe, when you realize what love really means, you’ll come back to me and hug me tightly.