Epilogue

877 30 9
                                    

Month later..

Donny's POV

I sat in the chair near the piano. I played a random song until the song 'it only reminds me of you' came to my mind. Nag simula na akong patugtugin ang piano at nagulat nalang ako nang marinig si Belle na kumanta.

"I see you beside me

It's only a dream"

Napatingin ako sa kaniya nang simulan niya ang pagkanta.

"Vision of what used to be

The laughter, the sorrow

Pictures of times

Fading to memory"

I could see the pressure in her eyes as she touched me.

"How could I ever let you go

Is it too late to let you know"

Pumikit ako at dinama ang pag kanta.

"I've tried to run from your side

But each place I hide

It only reminds me of you"

It only reminds me of her. Siya lang, kahit sino pang kasama ko, mukha niya ang nakikita ko. Naaalala ko siya sa lahat ng bagay. Lalo na nung iniwan niya ako. Paggising sa umaga lagi ko siyang hinahanap sa tabi ko. Para nga akong tanga kasi kahit sa suklay naaalala ko siya. Sa vanity, sa blower, sa kape, sa lahat ng bagay.. siya lang ang naaalala ko dahil siya lang ang mahal ko. Siya lang ang gusto kong makasama hanggang sa pagtanda ko. Wala na akong iba pang hihilingin kundi ang makapiling siya hanggang sa hindi na kaya ng katawan ko. Yung hindi na namin kailangan pang sumuko kasi yung katawan at hininga na mismo namin ang gagawa.

"When I turn out all the lights

Even the nights

It only reminds me of you"

Sabay na awit namin. Nagulat nalang kami nang marinig naming pumalakpak si Adiel. Nakangiti itong tumakbo sa amin at yumakap sa hita ng Mommy niya.

"you two are good at singing" she said.

"Thank you, baby" Belle kissed Adiel's forehead.

"Daddy, where's my kiss?" She lifted her head and pointed to her cheek.

"Here" yumuko ako at hinalikan siya sa pisngi.

Having Adiel in my life is a comfort. I can't imagine what my life would be without her. Siya ang pinaka magandang regalong natanggap ko. And I wish that, in the future, I hope she can find a man who will love her as much as I love her. A man who would understand him and be with him in any situation. Sana ay hindi niya maranasan ang naranasan namin ng Mommy niya. Ayokong masaktan siya.

"Wait.. where did you get that bear?" I asked her out of confusion. Kamukha kasi nung stuff toy na'yon si BunBun, black nga lang yung hawak niya.

"Galing po kay Mommy" tinuro niya si Belle "His name is BamBam"

"W-wow" ngumisi ako

"A-anak d'on ka muna" tinuro niya ang playroom, sumunod naman si Adiel at pumunta sa playroom na walang pag aalinlangan.

"Bakit BamBam?" Tanong ko sa kaniya, umupo ito sa sofa malapit sa akin.

"Dahil kay BunBun" mabilis niyang sagot.

"T-tinapon mo ba yung teddy bear na'yon? Interesadong tanong ko.

Nights of December Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon