Every Chase Has It's Ending (Completed)

Kabanata 48

After 28889356 years itiniklop na niya ang aking portfolio. Nang mag angat siya ng tingin sa akin ay kaagad akong nabuhayan ng loob. Sa mga mata niya palang parang nabuhay na ang katawang lupa ko.

"So how was it?" I smiled.

Itinaas niya ang kanyang kilay at pinagsalikop ang mga daliri. Tumuwid ako sa pagkakaupo at ginawaran siya ng isang magandang ngiti.

"Incase you missed the information we are the leading-

He cut me off. "Let me just consult this to Zhav. I need her opinion for this. Just wait for a call from my secretary."

Nalaglag ang panga ko. Kung ganon e di sana dumiretso nalang ako kay Zhavia.

"Fine." Napairap ako sa kawalan.

"I just wanted to know your thoughts about it." Pahabol ko pa.

He smirked.

Naalala ko pa noon kung paano niya ako kinumbinsing ipagpatuloy ang passion ko despite from all the rejections that I've been through. Siya ang naging lakas ko para paniwalaan ko ulit ang sarili ko. Hindi siya nabigong iparamdam sakin kung gaano siya ka proud at kabilib sakin. Proud parin kaya siya sakin ngayon? Though Zhavia and I were on the same industry at hindi ko maipagkakailang magaling din siya but sad to say, I didn't see her as a threat.

Bakit kaya hindi nalang ang jowa niya ang pinagtrabaho niya para dito? That sounds weird na kailangan pa niyang mag hire ng iba kung alam naman niyang magaling na ang jowa niya. Well, I think he wants the best. Aminin naman natin hindi lahat ng magaling the best. Hindi sapat yung magaling ka lang.

"Not bad." He answered.

Pinagsalubong ko ang dalawang kilay. What a response! Grabe! Naiihi na ako sa kilig! Dzuh! Napairap nanaman ako.

"Is that all? I can't believe you!" I protested.

Gumuhit ang tipid na ngiti sa kanyang labi. Mukhang natuwa siya sa reaksyon ko in a sarcastic way.

"What do you want to hear from me?" He asked.

I sighed. "Hindi na ba ako magaling?"

Tumawa siya at napailing iling. "What do you think?"

"I'm asking you!"

Hindi na ako makangiti. Kapag talagang sinabi niyang hindi isasampal ko itong portfolio sa mukha niya. Joke.

"It depends on how you think. If you say yes then be it. At the end of the day you are the only person who knew yourself very well. I'm just nobody."

Nagbara ang lalamunan ko. Why so humble?

"Whatever! I'm sure you still find my works remarkable. Even if you don't say it.. I can feel it." I bit my lower lip. "You are just too shy to admit it." I continued.

Wala naman dito ang girlfriend niya kaya hindi siya dapat mabahala. Ayaw pa naman niyang magselos yon. Dzuh!
Nanlaki ang kanyang mata na parang gulat parin sa mga pinagsasasabi ko. Ngumisi ako nang mapansin kong namula ang kanyang pisngi.

"Oh? come on! You are trying to hide your kilig. That was just a joke though." I smirked.

Nag iwas siya ng tingin.

"But as they say almost all of the jokes were true." Pahabol ko pa.

Nanigas ang kanyang mukha.

"Fine. Hindi kita pipiliting umamin baka kasi nasasaktan ang pride mo kapag pinuri mo ang ex mong nang iwan sayo." Wala sa sarili kong sambit.

"Shut the fucked up!"

Nagkibit balikat lang ako at ganon nagtapos ang aming walang kwentang usapan. At this moment in my life I won't expect anything from him. I will not force him to give me a chance and love me again. Who do I think I am to demand for his love? Now, I feel free to express my love towards him. If he only offers me friendship then I'm contented. Kahit trabaho nalang ang ugnayan namin ayos lang atleast parte parin ako ng buhay niya. That's the goal though.