Part 10
" អូននៅតែញៀនថេីបដដែល ! " ជុងហ្គុកឱនទៅខ្សឹបក្បែរត្រចៀកថេហ្យុងធ្វេីឲ្យគេភ្ញាក់ហេីយបេីកភ្នែករួចឃេីញវត្តមានជុងហ្គុកនៅនឹងមុខខ្លួនហេីយក៏រំញោចដល់សកម្មភាពអម្បាញ់មិញ។ ថេក្ដាប់មាត់និយាយមិនចេញព្រោះខ្មាស់នឹងជុងហ្គុងផងអៀនផងដែលខ្លួនតែងបណ្ដោយខ្លួនបែបនេះរាល់ពេលដែលថេីបគ្នា។
" អៀនមែនទេ? មិនបាច់អៀនទេបងមិនប្រាប់អ្នកណាឡេីយ "ជុងហ្គុកគេយកដៃមកធ្វេីជារ៉ូតមាត់ខ្លួនឯងដូចជាដេឲ្យជិតមិនឲ្យនិយាយបាន។
" បានហេីយល្មមចេញបានហេីយ " ថេហ្យុងដេញគេទៀតហេីយ តែលេីកនេះដេញព្រោះអៀនមិនមែនដេញឲ្យចេញពីឆាកជីវិតដូចពេលមុនៗនោះទេ
" អត់! " ជុងហ្គុកប្រកែក
"បន្ទិចទៀតមានមនុស្សមកហេីយលោក បេីមានគេមកឃេីញអាចនឹងយល់ច្រឡំបាន " ថេហ្យុងព្យាយាមពន្យល់រាងក្រាស់ឲ្យយល់តាមបំណងរបស់ខ្លួន។ រាងក្រាស់ក៏ងក់ក្បាលផ្ទក់ដូចជាយល់ចឹងធ្វេីឲ្យថេហ្យុងលួចសប្បាយចិត្ត
"អ្នកនៅទីនេះនឹងដឹងថាពួកយេីងជាសង្សារនឹងគ្នាមិនចាំបាច់បកស្រាយច្រេីនត្រូវទេ? ពួកគេនឹងមិនយល់ច្រឡំអ្វីទាំងអស់"សម្ដីជុងហ្គុកធ្វេីឲ្យថេហ្យុងហួសចិត្តខ្លាំងណាស់ហេីយក៏ខឹងខ្លាំងណាស់ដែល។
"ខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់ប៉ុន្មានដងហេីយថាពួកយេីងបានបញ្ចប់ហេីយ ចេញឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅមនុស្សគួរឲ្យរំខាន! " ថេហ្យុងស្រាប់តែកម្រោលចូលស្រែកគំហគដាក់រាងក្រាស់។ ថេហ្យុងដូចជានិយាយច្រំដែលៗពេកហេីយតែជុងហ្គុកមិនដែលស្ដាប់សោះមានតែផ្គេីនតបវិញបេីបែបនេះនរណាមិនមិនខឹង
" ថេ~បងសុំទោសបងឈប់និយាយក៏បានកុំខឹងណា៎"ជុងហ្គុកក្រសោបប្រអប់ដៃរាងតូចបែបអង្វរកតែថេក្រគាស់ចេញគ្មានស្រណោះបន្ទិច ហេតុតែមិនចង់ឲ្យរាងតូចខឹងខ្លួនអម្បាញ់មិញនៅល្អនឹងគ្នាសោះបេីកុំតែខ្លួននិយាយបែបនោះកុំអីថេមិនខឹងចឹងឡេីយ...
"ចេញទៅ! "ថេហ្យុង
"ថេ~" ជុងហ្គុកបង្អូសសម្លេងហៅព្រោះគេមិនទាន់ប្រាកដចិត្តទេថាថេហ្យុងមិនទាន់ឈប់ខឹងគេ
ខណៈនោះស្រាប់តែមានក្រុមគ្រូពេទ្យចូលមកដែល ជីមីននិងហ៊ូសុកក៏ដេីរសម្ដៅមករកថេហ្យុងហេីយពួកគេក៏សម្ដៅទៅអង្គុយនៅតុធ្វេីការដេីម្បីរៀបចំថ្នាំនិងសម្ភារៈផ្សេងៗដាក់ចូលក្នុងប្រអប់ពេទ្យ។ ហេីយនូហ្វាងបានទៅក្បែរជុងហ្គុកដែលជាហេតុធ្វេីឲ្យគ្រូពេទ្យផ្សេងទៀតនៅក្បែរគ្នានោះនាំគ្នាខ្សឹបខ្សៀវទៀតហេីយ។
YOU ARE READING
𝗡𝗼𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴'𝘀 𝗴𝗼𝗻𝗻𝗮 𝗰𝗵𝗮𝗻𝗴𝗲
Vampireទោះជាពេលវេលាចេះតែផ្លាស់ប្ដូរទៅមុខតែបេះដូងខ្ញុំមិនដែលផ្លាស់ប្ដូរឡេីយ វានៅតែឆ្លាក់ឈ្មោះរបស់អ្នកជាប់ជានិច្ច...ហេីយក៏ជារៀងរហូតហេីយក៏គ្មាននរណាមកជំនួសកន្លែងរបស់អ្នកដែរ។ ត្រឡប់មកលេីកនេះបងនឹងរក្សាអូនទុក មិនឲ្យចាកចេញចោលបងម្ដងទៀតឡេីយ ..។ ...
