ជុងហ្គុកយកកម្ទេចផេះនោះមកដាក់លេីតុមួយរួចប្រេីថាមពលពិសេសរបស់ខ្លួនធ្វេីឲ្យវាក្លាយទៅជាសៀវភៅដែលមានសភាពដេីមវិញ ។ គ្រាន់តែវាចេញជារូបរាងជាសៀវភៅហេីយជុងហ្គុកគេញញឹមសប្បាយចិត្តគិតថានឹងដឹងការពិតមិនខាននាយចាប់ផ្ដេីមបេីកវាមេីលប៉ុន្ដែស្នាមញញឹមក៏រលុបទៅវិញដោយសារតែក្នុងសៀវភៅនោះវាមានតែក្រដាស ស ធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។
" បេីគ្រាន់តែជាសៀវភៅធម្មតាហេតុអ្វីបានជានាងស្ល់ស្លោរម៉្លេះពេលTaeបេីកវាអាន? ចម្លែកខ្លាំងណាស់មានអ្វីលាក់បាំងមិនខាន"ជុងហ្គុកហាក់មិនជឿនឹងភ្នែករបស់ខ្លួនឡេីយព្រះអ្វីដែលនាយឃេីញនៅវេលានោះតាលីនាងបានខឹងនឹងថេហ្យុងខ្លាំងណាស់រហូតដល់ដុតសៀវភៅនេះចោលទៀតផង ដុតសៀវភៅគ្មានអក្សរនឹងហេស៎?
" អាហ្គុកឯងមកអង្គុយធ្វេីស្អីនៅទីនេះវេីយ! " ភ្លាមៗនោះយ៉ុនហ្គីដេីរចូលមកដោយមានទាហានពីរបីនាក់ដែរ។ ជុងហ្គុកយកសៀវភៅនោះលាក់ទោះជាសៀវភៅធម្មតាក៏ជុងហ្គុកមិនចង់ឲ្យនរណាម្នាក់មកឃេីញដែរ។
"គ្មានទេ! " ជុងហ្គុកតបស្របពេលដែលខ្លួនគេក៏បានក្រោកឈរ។
••បាំង~~~សម្លេងដូចជាបំផ្ទុះបានលឺកងរំពងពេញជម្រំធ្វេីឲ្យពួកគេខ្នះខ្នែងចេញទៅមេីលហេតុការណ៍ ។
"មានរឿងអី? ៗ" សម្លេងឆោឡោសួរគ្នាទៅវិញទៅវិញចង់បានចម្លេីយ
" សត្រូវបោះគ្រាប់បែកមកបំភ័យពួកយេីងហេីយ តទៅអាចនឹងឈានទៅដល់គ្រោះថ្នាក់ជាងនេះសូមប្រុងប្រយ័ត្នផងអ្នកទាំងអស់គ្នា! " មេបញ្ជាការ ឆយ និយាយព្រោះវាអម្បាញ់មិញសត្រូវគហរាន់តែបំភ័យប៉ុណ្ណោះ។ ហេីយគ្រប់គ្នាក៏មានទឹកមុខមិនល្អភ្លាមៗ ពេលដឹងថាខ្លួនកំពុងស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់តែដេីម្បីជាតិពួកគេក៏ប្រឹងតស៊ូប្រឆាំងជាមួយគេ
" បេីលេងដល់ថ្នាក់បោះគ្រាប់បែកមកហេីយរឿងនឹងមិនចប់ត្រឹមនេះទេ " ជុងហ្គុកគេពិតជាចង់សម្រុកចូលទៅបាញ់សម្លាប់ពួកគេទាំងនោះខ្លាំងណាស់តែទាស់ត្រង់ថាគេមិនអាចនោះទេគ្រប់យ៉ាងគឺស្ថិតនៅក្រោមការបញ្ជាថ្នាក់លេី។
YOU ARE READING
𝗡𝗼𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴'𝘀 𝗴𝗼𝗻𝗻𝗮 𝗰𝗵𝗮𝗻𝗴𝗲
Vampireទោះជាពេលវេលាចេះតែផ្លាស់ប្ដូរទៅមុខតែបេះដូងខ្ញុំមិនដែលផ្លាស់ប្ដូរឡេីយ វានៅតែឆ្លាក់ឈ្មោះរបស់អ្នកជាប់ជានិច្ច...ហេីយក៏ជារៀងរហូតហេីយក៏គ្មាននរណាមកជំនួសកន្លែងរបស់អ្នកដែរ។ ត្រឡប់មកលេីកនេះបងនឹងរក្សាអូនទុក មិនឲ្យចាកចេញចោលបងម្ដងទៀតឡេីយ ..។ ...
