« ជុង បងឮអូនសួរដែរអត់ អូនកើតអី ? » ដោយសារតែរាងក្រាស់នៅភ្លឹកស្ងៀមមិនព្រមនិយាយអ្វីទើបត្រូវថេហ្យុងស្រែក ហើយនាយក៏ភ្ញាក់ស្មារតីមកវិញ
« គ្មានអីទេ អូនកុំបារម្ភអីបន្ទិចទៀតអូននឹងជាហើយ » ជុងហ្គុក ញញឹមផ្ដល់កម្លាំងចិត្តហើយអង្អែលក្បាលរាងតូចថ្នមៗ បំណងលួងលោមកុំឲ្យគិតច្រើន ។
« ជុង... អូនសុំទោស » ភ្លាមៗថេហ្យុងស្រាប់តែពេបមាត់ហើយអោបជុងហ្គុក ។
« សុំទោសបងរឿងអី អូនមានបានធ្វើអីខុសឯណា » ជុងហ្គុកសួរទាំងឆ្ងល់ពេញខួរ ដូចជារាងតូចគ្មានបានធ្វើស្អីខុសផងនៅសុខៗស្រាប់តែមកឱបខ្លួនហើយ ពោលពាក្យសុំទោសទៀត
« សុំទោសដែរអូនមិនចាំបង អូននៅដេញបងច្រើនដងទៀត បងកុំខឹងអូនណា៎ »
« ក្មេងឆ្កួតនរណាទៅហ៊ានខឹងអូននោះ » ជុងហ្គុកអស់សំណើចបន្ទិចស្មានតែមានរឿងអីធំដុំណាស់ ។សូមប្រាប់ត្រង់ចុះ ជុងហ្គុកគឺស្រឡាញ់ថេហ្យុងងប់ងើបក្បាលលែងរួចទៅហើយ ទោះជាពេលនោះថេហ្យុងធ្វើយ៉ាងម៉េចដាក់ខ្លួន ក៏ជុងហ្គុកនៅតែតស៊ូ មិនបោះបង់ឡើយ រិទ្ធតែមិនដែរខឹងគំគួនជាមួយឡើយ។
« ចឹងបងអត់ខឹងអូនទេមែន ? » ថេហ្យុងងើបមុខធ្វើភ្នែកម៉ក់ៗសម្លឹងមើលជុងហ្គុក រិតតែធ្វើឲ្យជុងហ្គុកខ្នាញ់ថាហេតុអ្វី ថេហ្យុងគួរឲ្យស្រឡាញ់ខ្លាំងម្លេះ
« អត់ខឹងទេ ប្រពន្ធបង » ជុងហ្គុកញញឹមកំហូចហើយឱនមុខទៅកៀកនឹងមុខថេហ្យុង ខ្យល់ដង្ហើមប៉ះគ្នាក្ដៅភាយៗ
« ហាស៎ នរណាប្រពន្ធបង ? » ថេហ្យុងបើកភ្នែកធំធ្វើដូចភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ចឹង
« អូនអត់ចាំទេ? ពួកយើងផ្សំដំណេកជាមួយគ្នារួចរាល់ហើយមិនចឹង បើមិនឲ្យបងហៅថា ប្រពន្ធឲ្យហៅថាអីវិញទៅ » ជុងហ្គុក
« ផ្ស..ផ្សំដំណេក? ! ហើយពួកយើងផ្សំពីកាល » ថេហ្យុងនិយាយភ្ញាក់ផ្អើលធ្វើដូចអត់ចាំមែនទែនចឹង
« ចង់ឲ្យបងជួយរំលឹកដែរអត់ ?» ជុងហ្គុក ទៅខ្សឹបថើរៗក្បែត្រចៀកថេហ្យុង ហើយឆ្លៀតព្រួសខ្យល់តិចៗដាក់ទៀតផង ។ ធ្វើឲ្យថេហ្យុងអៀនថ្ពាល់ក្រហម ថែមទាំងព្រឺឡើងបាសរោមទៅហើយ មនុស្សស្អីក៏បុិនល្បួងយ៉ាងនេះ
BINABASA MO ANG
𝗡𝗼𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴'𝘀 𝗴𝗼𝗻𝗻𝗮 𝗰𝗵𝗮𝗻𝗴𝗲
Vampireទោះជាពេលវេលាចេះតែផ្លាស់ប្ដូរទៅមុខតែបេះដូងខ្ញុំមិនដែលផ្លាស់ប្ដូរឡេីយ វានៅតែឆ្លាក់ឈ្មោះរបស់អ្នកជាប់ជានិច្ច...ហេីយក៏ជារៀងរហូតហេីយក៏គ្មាននរណាមកជំនួសកន្លែងរបស់អ្នកដែរ។ ត្រឡប់មកលេីកនេះបងនឹងរក្សាអូនទុក មិនឲ្យចាកចេញចោលបងម្ដងទៀតឡេីយ ..។ ...
