Σημάδια(Wings #2)

Κεφάλαιο 3

«Ζωντανός;» Η φωνή της Νόρα σπάει την τεταμένη, εκκωφαντική σιωπή που έχει κατακλύσει τη μικρή σοφίτα στην οποία βρισκόμαστε, «Τι εννοείς, ζωντανός;»

Ένα σύντομο, χωρίς χιούμορ γέλιο ξεφεύγει από τα χείλη μου εκείνη τη στιγμή, επειδή δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλα αυτά συμβαίνουν. Πριν από λίγο περισσότερο από μια εβδομάδα, η μόνη μου ανησυχία ήταν το τέλος του εξαμήνου που πλησιάζει- και τώρα βρίσκομαι εδώ, να μιλάω με τις νεότερες μάγισσες της Σύναξης στην οποία ζω, για ένα πλάσμα που νόμιζα ότι είχε πεθάνει.

Πέρασα τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής μου προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι ο Ντανιάλ ήταν νεκρός. Να πιστέψω τη θεωρία της Ντινόρα - αυτή που έλεγε ότι ο λόγος που είμαι ακόμα ζωντανή είναι επειδή ένα κομμάτι του ζει μέσα μου: το αγγελικό κομμάτι. Να συνεχίσω την ύπαρξή μου σε έναν κόσμο που δεν έχει πλέον νόημα για μένα...

«Κλόι;» Τώρα μιλάει η Ντέμπορα. Ακούγεται επιφυλακτική και τρομοκρατημένη, κι εγώ βγαίνω από την ονειροπόλησή μου εξαιτίας αυτού, «τι είναι αυτά που λες, τι ακριβώς σου είπαν, είσαι σίγουρη;»

Η έμφασή της στη λέξη με κάνει να αμφιβάλλω για τη λογική μου, αλλά δεν αφήνω την άρνηση που προσπαθεί να επιβάλει ο εγκέφαλός μου να νικήσει τώρα. Ξέρω τι συνέβη. Είμαι απολύτως σίγουρη για το τι είδα και τι είπαν τα πνεύματα, οπότε, χωρίς να σταματήσω να το σκέφτομαι άλλο, αρχίζω να διηγούμαι όλα όσα συνέβησαν πριν από λίγα λεπτά.

Προσπαθώ να μην παραλείπω καμία λεπτομέρεια καθώς το κάνω αυτό. Αναφέρω ακόμη και το γεγονός ότι ένας από αυτούς κατάφερε να σπάσει την προστασία της πεντάλφα σε μια τελετουργία σαν αυτή που κάναμε, και τονίζω ξανά και ξανά το γεγονός ότι δεν ήθελαν να φύγουν. Ούτε καν όταν τους το ζήτησα, χρησιμοποιώντας την παράξενη δύναμη μέσα μου.

«Κάτι τους ενίσχυε», συλλογίζεται η Ντέμπορα μόλις τελειώνω την ομιλία μου.

«Πιστεύεις ότι ήταν το μπολ, πιστεύεις ότι αυτό τους έδωσε τη δύναμη να μείνουν οικειοθελώς;» Η Νόρα μιλάει. Ωμός, αγνός πανικός διαχέεται στον τόνο της.

Η Ντέμπορα κουνάει αρνητικά το κεφάλι της.

«Το βρίσκω απίθανο», λέει, πριν στρέψει την προσοχή της στη φίλη της. «Νομίζω ότι έπαιρναν δύναμη από εμάς τις δύο».

«Εμάς;» Η Νόρα ακούγεται δύσπιστη και επιφυλακτική.

Η Ντέμπορα ανασηκώνει τους ώμους.