Σημάδια(Wings #2)

Κεφάλαιο 29

Το βλέμμα του Αζραήλ είναι καρφωμένο στον Ντανιάλ, ο οποίος στέκεται ακριβώς μπροστά στο παράθυρο του δωματίου.

Η δύσπιστη, επιφυλακτική και σκεπτικιστική έκφραση που είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του Αγγέλου του Θανάτου, είναι μια έντονη αντίθεση με την ήρεμη, γαλήνια και ανέμελη έκφραση του γκριζομάτη δαίμονα.

Κανείς από τους δύο δεν έχει πει τίποτα τα τελευταία λεπτά - ωστόσο, η ένταση στην ατμόσφαιρα έχει γίνει τόσο τεταμένη που δεν τολμώ να κάνω τίποτα για να σπάσω τη σιωπή που περιβάλλει τα πάντα.

Το μέτωπο του Αζραήλ είναι συνοφρυωμένο με μία χειρονομία συγκέντρωσης και σύγχυσης. Μοιάζει σαν να προσπαθεί να ψάξει στην ψυχή του Ντανιάλ για κάτι που μόνο αυτός γνωρίζει. Κάτι που μόνο αυτός είναι ικανός να δει.

«Τι είναι αυτό που ετοιμάζεις;» προφέρει ο Αζραήλ, αλλά ακούγεται σαν να μιλάει στον εαυτό του και όχι στον δαίμονα.

Ο Ντανιάλ ανασηκώνει τους ώμους.

«Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο;» λέει, δείχνοντας βαριεστημένος.

Ένα άχαρο γέλιο ξεφεύγει από τα χείλη του Αζραήλ καθώς κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.

«Νομίζεις πραγματικά ότι θα χάψω την ιστορία ότι θες να μας βοηθήσεις;» αποκρούει ο Αζραήλ με αγανάκτηση. «Όσον αφορά εμένα, ο όρκος που έδωσες μπορεί κάλλιστα να είναι ψεύτικος. Εκμεταλλεύτηκες την κατάσταση και την έχεις εκμεταλλευτεί κι αυτή», δείχνει προς την κατεύθυνσή μου, «η οποία δεν γνωρίζει καν τον κατάλληλο τρόπο για να δώσει έναν τέτοιο όρκο».

Το σαγόνι του Ντανιάλ σφίγγεται και μια λάμψη οργής φτάνει στο στήθος μου μέσω του δεσμού που μας συνδέει, αλλά παρόλα αυτά, η έκφρασή του δεν αλλάζει.

«Το είπα στην Κλόι, και το λέω και σε σένα τώρα: Δεν ενδιαφέρομαι καθόλου να βοηθήσω εσένα ή τους δικούς σου. Πολύ λιγότερο με ενδιαφέρει τι θέλει ο Δημιουργός σου από μένα. Το μόνο που θέλω είναι εκείνη», κάνει ένα νεύμα προς το μέρος μου, «να έχει αυτό που ψάχνει. Αυτή θέλω να τη βοηθήσω».

«Γιατί;»

«Γιατί απλά έτσι θέλω!» Ο Ντανιάλ ξεστομίζει και εγώ τινάζομαι ελαφρώς με τον απότομο και αυστηρό τόνο του

Ο Αζραήλ αρνείται από θυμό και απογοήτευση.

«Μη νομίζεις ούτε για ένα δευτερόλεπτο ότι θα αφήσω να περάσει το δικό σου. Το βρίσκω μάλλον περίεργο αυτό, κατά τη διάρκεια της νύχτας αποφάσισες να κάνεις το σωστό. Ούτε πιστεύω την ιστορία που προσπαθείς να μας πουλήσεις», φτύνει. «Για ποιους στο διάολο μας περνάς;»