Σημάδια(Wings #2)

Κεφάλαιο 11

«Αυτό δεν λειτουργεί». Προσπαθώ όσο πιο σκληρά μπορώ να ακούγομαι ήρεμη. Δεν τα καταφέρνω. Ο τόνος της φωνής μου είναι χρωματισμένος με ένα περίεργο μείγμα εκνευρισμού και απογοήτευσης.

Ξέρω ότι ο Ντανιάλ μπορεί να το αισθανθεί. Ξέρω ότι ξέρει πώς πόσο απελπισμένη και αναστατωμένη αισθάνομαι, αλλά δεν έχει πει τίποτα γι' αυτό. Είμαι εξαντλημένη, πονεμένη και πεινασμένη. Είμαι στα πρόθυρα υστερίας εξαιτίας της ανικανότητας των χεριών μου και του φρικτού μείγματος συναισθημάτων μέσα μου- αλλά, παρόλ' αυτά, προσπαθώ να παραμείνω απαθής ενώ στρέφω το πρόσωπό μου μακριά από το πιρούνι που ο δαίμονας έφερε κοντά στο πρόσωπό μου.

Δεν κινείται. Δεν λέει τίποτα. Απλά στέκεται εκεί, ακίνητος, με ένα θερμικό ποτήρι με noodles ανάμεσα στα δάχτυλά του και ένα συνοφρύωμα.

«Τι δεν λειτουργεί;» λέει. Η γνήσια σύγχυση αντανακλάται στη χειρονομία του και ο εκνευρισμός κερδίζει λίγο περισσότερο έδαφος.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι με ρωτάει αυτό. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν παρατηρεί ότι έχω τις άκρες των μαλλιών μου βουτηγμένες σε ζεστό ζωμό και ότι έχω - κυριολεκτικά - ζυμαρικά κολλημένα στο πρόσωπό μου. Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο αδιαφορεί για τη δυσφορία μου και πόσο αδιάφορος δείχνει για μένα.

«Αν δούλευες σε νοσοκομείο, θα ήσουν η χειρότερη νοσοκόμα που υπήρξε ποτέ», λέω, χωρίς να μπορώ να κρατηθώ. Ακούγομαι πιο σκληρή απ' ό,τι σκοπεύω, αλλά δεν με νοιάζει και πολύ.

Ο Ντανιάλ γέρνει το κεφάλι του, σαν κάποιος που δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι λες και συνοφρυώνεται λίγο περισσότερο.

«Δεν καταλαβαίνω τι δεν λειτουργεί για σένα», λέει μετά από μερικές στιγμές σιωπής.

Μου ξεφεύγει ένα σύντομο γέλιο.

«Είσαι σοβαρός;» Είμαι έτοιμη να ουρλιάξω. Είμαι έτοιμη να πω κάτι που μάλλον θα μετανιώσω. «Στ' αλήθεια δεν μπορείς να προσέξεις πως υπάρχει περισσότερο φαγητό στο πάτωμα από ό,τι έχει εισέλθει στο στόμα μου;»

Το βλέμμα του ταξιδεύει στο χάος που υπάρχει στο πάτωμα και, σαν να μην ήταν σε θέση να το παρατηρήσει πριν, σηκώνει τα φρύδια του με έκπληξη.

Ένας πόνος διαπερνά το στήθος μου και νιώθω έναν κόμπο να σχηματίζεται στο στομάχι μου. Δεν ξέρω ποιος στο διάολο είναι αυτό το πλάσμα μπροστά μου, αλλά δεν είναι ο Ντανιάλ μου. Ο Ντανιάλ που ήξερα ήταν στοργικός, ευγενικός και προσπαθούσε να με φροντίζει συνέχεια. Αυτό το πλάσμα που του μοιάζει, είναι απλώς ένα κουφάρι που δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά αν είμαι καλά ή όχι.