Σημάδια(Wings #2)

Κεφάλαιο 4

Ο βρυχηθμός της έκρηξης αντηχεί στα αυτιά μου, μια πνιγμένη κραυγή βγαίνει από το λαιμό μου και, ενστικτωδώς, καλύπτω το πρόσωπό μου με τα χέρια μου καθώς εκατοντάδες μικροσκοπικοί κρύσταλλοι πετάγονται προς κάθε δυνατή κατεύθυνση.

Ο πόνος στα αντιβράχια μου δεν αργεί να έρθει και ένα βογγητό μου ξεφεύγει καθώς το τσούξιμο από τα μικροσκοπικά κοψίματα που προκαλούν τα θραύσματα του γυαλιού, με κυριεύει.

Ένα βίαιο τράβηγμα στον δεσμό που μοιράζομαι με τον δαίμονα με κάνει να αναδιπλωθώ στον εαυτό μου και μένω χωρίς ανάσα από τον έντονο πόνο που έχει αρχίσει να καταλαμβάνει τον οργανισμό μου.

Όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα, που δεν προλαβαίνω καν να τα επεξεργαστώ. Δεν προλαβαίνω καν να σηκώσω το πρόσωπό μου για να κοιτάξω άλλη μια φορά τη μορφή του όντος που στέκεται στο καπό του αυτοκινήτου μου.

Μια άλλη ξαφνική κίνηση σφίγγει το στήθος μου και ένα πνιγμένο βογγητό μου ξεφεύγει εκείνη τη στιγμή. Το αίσθημα της συντριπτικής αποσύνδεσης που μου προκαλεί ο συναγωνισμός, με κυριεύει ένα κύμα πανικού.

Είναι σαν να με ξεριζώνουν οι ρίζες από το έδαφος όπου είμαι αγκιστρωμένη. Σαν να προσπαθούν να με πετάξουν στο κενό και το σώμα μου αντιστέκεται με όλη του τη δύναμη.

Τα μάτια μου θολώνουν από ακούσια δάκρυα τη στιγμή που ένα έντονο βουητό καταλαμβάνει την ακοή μου και το σώμα μου παλεύει πέρα από τα όριά του να ελέγξει την καταπιεστική αίσθηση που μου προκαλεί ο δεσμός.

Τα τρεμάμενα χέρια μου ψάχνουν και ψαχουλεύουν μέχρι να νιώσουν το άγγιγμα των κλειδιών. Στη συνέχεια, χωρίς να το πολυσκεφτώ, βάζω μπροστά το αυτοκίνητο. Ο κινητήρας βρυχάται, καθώς γυρνάω τη μίζα και, χωρίς άλλη καθυστέρηση, πατάω το γκάζι.

Τα λάστιχα του αυτοκινήτου γλιστρούν ασταμάτητα, ενώ ο ήχος του μετάλλου που συνθλίβεται γεμίζει τα πάντα. Το ένα μου χέρι πιάνει το τιμόνι με όλη του τη δύναμη εκείνη τη στιγμή, και με το ελεύθερο χέρι μου, σπρώχνω το μοχλό ταχυτήτων στην όπισθεν.

Επιταχύνω για άλλη μια φορά.

Ο πόνος στο στήθος μου ξαφνικά υποχωρεί. Το αυτοκίνητο γέρνει και τραντάζεται ανεξέλεγκτα και εγώ πατάω τα φρένα για να σταματήσω την ανεξέλεγκτη διαδρομή του.

Μόνο όταν το αυτοκίνητο σταματάει, έχω την ευκαιρία να κοιτάξω μπροστά και να ανακαλύψω ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα στο καπό μου. Ο Ντανιάλ... Όχι... Το πλάσμα που βρισκόταν στο καπό μου εξαφανίστηκε.