Bring It Back In September (UNDER-EDITING)

Chapter Three

'Chapter Three: Hopes'

Ilan pang pag hinga ang ginawa ko habang ang mga mata ay nakatingin lamang sa itaas, hindi ko nga alam kung bakit pakiramdam ko ay masaya ako sa nangyayari sa buhay ko.

I mean, I didn't wish for a perfect life, I just wished that someone would at least accept me for who I am.

Binuksan ko ang cellphone ko, ang unang sumagi sa isip ko ay chikahin ang mga kaibigan ko ngunit natigilan na lamang ako nang sa pag unang bukas ko ay tumambad ang picture ng painting from the art gallery.

I just saw myself smiling at it as all the words have been spreading inside my brain, masiyado itong makabuluhan na para bang kung tititigan ay pwede nang makabuo ito ng sarili storya.

I cut off my amusement in the picture of the painting at nag simulang tumayo at agad na natigilang nag iisip. Pumailalim ako sa kama to get my laptop and there I saw it, medyo maalikabok na rin ito. Matagal tagal na rin kasi akong hindi nag bukas ng laptop na ito and I clearly do see na maayos pa naman ito.

Kahit alam kong maraming posibiloidad na bumalik na masasakit o kahit pa man masasayang memories ay nag decide parin akong buksan at tingnan ang mga photos and there I saw my wallpaper.

Unforgettable wallpaper.

Sunset just made me realize September is the month of pain.

Natigilan ako sa nakalagay na caption sa may wallpaper ko, bumalik nanaman sa aking isipan kung gaano ka sakit ang sunset na ito. Ito yung sunset na puno ng pagmamahal habang nasa hospital siya at ako naman ay naghihintay sa kanya.

Ito yung mga panahong nakakausap ko pa siya at hindi pa siya gaanong pinipigilan ng nanay niya until one day we talked that he need to take surgery and his mom suggest that he needs to take down the social medias.

And that takes seven years...

While mesmerizing the photo, my phone made a sound, bumaling tuloy ang tingin ko duon.

Eng. Ashrell Mina

Let's meet up? I brought some of my paintings.

To: Eng. Ashrell Mina

Sure, where? Good morning po pala.

Eng. Ashrell Mina

Good morning too, don't bother to say po :>

Anyways, are you fine in the coffee shop then in my house?

Noong unang sabi niya ay hesitant ako dahil baka may masamang balak siya pero hello look at me, sa ganitong mukha babalakin niya pa? I know I'm pretty but I barely have the confidence, nagmumukha ngang may araw lang or schedule ang kagandahan ko. But yeah anyways, I will agree with him.

To: Eng. Ashrell Mina

Sure, text me the address:><3

Binalik ko ang sarili ko sa pag tingin ng mga old drafts and story ko, I managed to connect my laptop to our wifi dahil alam ko naman na ang password nito, I logged in to my account and saw 99+ on my wattpad account. Agad kong tinignan iyon and in to my shock when I got a message from a publishing house. They wanted to make a physical book from the story na sinulat ko mismo two years ago, agad akong napangiti ngunit nawala din iyon.

Naalala ko nga pala, matagal na ito.

Hi, Greetings. I would like to ask if you're still open about the offer, I'm more than willing to try it. Thank you so much.

I have the hopes actually kahit alam kong imposible, the offer was damn two years ago. Nang ibaling ko naman at itap ang profile ko ay nakita ko ito, wala tuloy akong magawa kundi ay matigilan na lamang sa laki nito.